Verbum

лёс², -у, мн. (спец.).

Рыхлая горная парода светла-жоўтага колеру, на якой фарміруецца ўрадлівая глеба.

|| прым. лёсавы, -ая, -ае.

Лёсавыя глебы.

заво́д³, -у, М -дзе, м. (разм.).

Асобая, адборная парода свойскай жывёлы.

Свінні добрага заводу.

Пакінуць на з.

|| прым. завадскі́, -ая, -ае.

З. жарабок.

глі́на, -ы, ж.

Асадкавая горная парода, вязкая ў вільготным стане, якая ўжываецца для ганчарных вырабаў, будаўнічых і скульптурных работ.

|| прым. гліня́ны, -ая, -ае.

гнейс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Метамарфічная горная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і некаторых каляровых металаў.

|| прым. гне́йсавы, -ая, -ае.

ламаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Перавозчык цяжкіх грузаў (разм.).

Л. прывёз дровы.

2. Парода дужых коней, на якіх перавозяць вялікі груз.