papier, ~u

м.

1. папера;

papier listowy — паштовая папера;

papier higieniczny — туалетная папера;

papier drukarski — друкарская папера;

papier firmowy — фірменны бланк;

papier pakowy — упаковачная папера;

papier ścierny — наждачная папера; наждак;

2. ~y мн. паперы; дакументы;

~y handlowe — гандлёвыя дакументы;

~y wartościowe — каштоўныя паперы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wax paper, waxed paper

васкава́ная папе́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flypaper

[ˈflaɪ,peɪpər]

n.

папе́ра-ліпу́чка для мух

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Díenstschreiben

n -s, - афіцы́йная [службо́вая] папе́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dúrchschreibepapier

n -s, - капірава́льная папе́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bríefpapier

n -s пашто́вая папе́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stémpelpapier

n -s ге́рбавая папе́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

філігра́нь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Мастацкі ювелірны выраб з тонкага кручанага залатога, сярэбранага або іншага дроту, які мае выгляд карункаў.

2. Вадзяны знак на паперы, а таксама папера з такім знакам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лінкру́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Тоўстая папера ці кардон з гладкім або рэльефным малюнкам; абойны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліпу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Што‑н. ліпкае, клейкае. Папера-ліпучка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)