на́ры, -аў.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй.

Турэмныя н.

Двух’ярусныя н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жым, -у, мн. -ы, -аў, м.

У цяжкай атлетыцы: падняцце штангі на грудзі, а потым над галавой да поўнага выпрамлення рук.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

за́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Частка абутку над абцасам, якая ахоплівае пяту.

2. Дэкарацыя на заднім плане сцэны (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гегемо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто з’яўляецца галоўным над кім-, чым-н., каму належыць кіруючая роля ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

а́лгебра, -ы, ж.

Раздзел матэматыкі, які вывучае агульныя законы дзеянняў над велічынямі незалежна ад іх лікавага значэння.

|| прым. алгебраі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шэ́фства, -а, н.

Грамадская дзейнасць па аказанні культурнай, вытворчай і іншай дапамогі.

Браць ш. над кім-н.

|| прым. шэ́фскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паві́снуць сов. пови́снуть;

п. над стало́м — пови́снуть над столо́м;

п. на шы́і — пови́снуть на ше́е;

◊ п. у паве́тры — пови́снуть в во́здухе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

предпочита́ть несов. аддава́ць перава́гу (каму, чаму, перад кім, перад чым, над кім, над чым); лічы́ць за ле́пшае;

предпочита́ть поле́зное прия́тному аддава́ць перава́гу кары́снаму пе́рад (над) прые́мным;

он предпочита́ет остава́ться до́ма ён лі́чыць за ле́пшае застава́цца до́ма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

arms control

кантро́ль над узбрае́ньнямі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эстака́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж.

1. Збудаванне ў выглядзе моста для падняцця шляхоў зносін над паверхняй зямлі, над вадой, якое дазваляе праезд або праход пад ім, а таксама збудаванне ўвогуле для падняцця дарогі на некаторую вышыню.

2. Падводная загарода з паляў (спец.).

|| прым. эстака́дны, -ая, -ае.

Э. праезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)