Разм. Той, хто ўпотай займаецца вырабам або продажам самагону. Гэта быў яшчэ не стары, гадоў пад сорак, мужчына, вядомы ў Стрыжэвічах самагоншчык і злодзей.Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мужаве́нь ’малады, жанаты мужчына’ (Касп.). Да муж (гл.) > прыметнік мужаў. Аб суфіксе ‑авень са значэннем ’носьбіт адзнакі’ гл. Сцяцко, Афікс. наз., 143.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
thirty
[ˈӨɜ:rti]
n, pl. -ties
1) тры́ццаць
2) трыцца́тка f.
a man of thirty — трыццацігадо́вы мужчы́на
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
physique
[fɪˈzi:k]
n.
це́ла n.; склад це́ла
a man of strong physique — мужчы́на з мо́цным целаскла́дам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
uncle
[ˈʌŋkəl]
n.
1) дзя́дзька -і m.
2) informal дзя́дзька -і m., мужчы́на ў старэ́йшым ве́ку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
robust[rəʊˈbʌst]adj. здаро́вы; ду́жы; мо́цны;
robust roots мо́цныя карані́;
He was a robust 65-year-old man. Ён быў дужы 65-гадовы мужчына.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Мужы́к ’муж’, ’селянін’; ’грубы, нявыхаваны чалавек, мужчына’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Грыг., Яруш., Касп., Жд. 1, Касп., Бяльк., Мат. Гом., Сл. ПЗБ, ТС, Ян.; Пан. дыс.), мужычы́ло, мужы́чына ’мужчына-здаравяк’ (ТС), мужы́чка ’сялянка’ (ТСБМ, Растарг., ТС), мужучонак ’сялянскі сын, невук’ (Нас.). Першапачаткова — памяншальнае ад муж (гл.): людзей ніжэйшага стану трактавалі як недарослых, параўн. польск.mużyk, чэш.mužík ’карлік’ (Фасмер, 2, 671; Булахоўскі, Вибр. пр., 3, 356).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напускны́, ‑ая, ‑ое.
Ненатуральны, штучны, няшчыры. Напускная весялосць. Напускная суровасць. □ [У Перагуда] было многа напускнога, і ён трохі фарсіў сваім дзівацтвам.Колас.Ігар з напускной важнасцю — мужчына! — адказвае коратка: «Парадак».Данілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ба́хус ’п’яніца; высокі, мажны мужчына’ (Нас.); Бахус ’Вакх’. Укр.бахусува́тий ’той, што мае сляды п’янства’. Запазычанне з польск.Bachus ’Вакх’ (< лац.Bacchus < грэч.Βάκχος).