Verbum

спецыя́льны, -ая, -ае.

Асобы, які прызначаны выключна для якой-н. навукі, тэхнікі, мастацтва, уласцівы той або іншай спецыяльнасці.

Спецыяльная адукацыя.

Спецыяльная тэрміналогія.

до́йлідства, -а, н.

Мастацтва і майстэрства будавання прыгожых будынкаў.

Старажытнае беларускае д.

Велічны замак у Міры — выдатны помнік беларускага дойлідства 16 стагоддзя.

разглаго́льстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак. (разм.).

Мнагаслоўна, без толку гаварыць аб чым-н.

Р. аб сіле мастацтва.

|| наз. разглаго́льстваванне, -я, н.

кла́сіка, -і, ДМ -сіцы, ж., зб.

Узорныя, агульнапрызнаныя творы літаратуры і мастацтва, якія з’яўляюцца каштоўнасцю для нацыянальнай і сусветнай культуры.

Выданне класікі.

прыкладны́¹, -а́я, -о́е.

Які мае практычнае значэнне, прымяняецца на практыцы.

Прыкладныя навукі.

Прыкладная электратэхніка.

Прыкладное мастацтва (мастацкі выраб якіх-н. прадметаў, рэчаў, начыння).

стварэ́нне, -я, н.

1. гл. стварыць.

2. Тое, што створана кім-н.; твор мастацтва.

Геніяльнае с.

3. з азначэннем. Жывая істота — чалавек, жывёліна.

тэрмінало́гія, -і, ж.

Сукупнасць, сістэма тэрмінаў якой-н. навукі, галіны тэхнікі, віду мастацтва.

Т. фізікі.

Т. філасофіі.

Мовазнаўчая т.

|| прым. тэрміналагі́чны, -ая, -ае.