наро́дны, -ая, -ае.

1. гл. народ.

2. Які належыць усяму народу, дзяржаўны.

Народная гаспадарка

3. Цесна звязаны з народам, уласцівы духу народа, яго культуры, светапогляду.

Народная паэзія.

4. У складзе некаторых назваў устаноў, арганізацый, пасад.

Н. суд.

Н. кантроль.

5. У складзе ганаровых званняў якія надаюцца дзеячам культуры.

Н. паэт. Н. мастак.

|| наз. наро́днасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рамантызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Уявіць (уяўляць), паказаць (паказваць) каго‑, што‑н. у рамантычным ідэалізаваным выглядзе. Па таленту З. Бядуля — гэта мастак, які схільны быў бы рамантызаваць жыццё, шукаць у ім прыгожае. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садаво́д м Gártenbauer m -n, -n або -s, -n;

садаво́д-ама́тар Gártenfreund m -(e)s, -e;

садаво́д-маста́к Kúnstgärtner m -s, -, Zíergärtner m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

grafik

м.

1. графік (мастак);

2. ~u — графік (выява);

grafik dyżurów — графік дзяжурстваў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

art.

1. = artykuł — артыкул = закона; арт.;

2. = artyleria — артылерыя;

3. = artysta — мастак; маст.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Artíst

m -en, -en

1) арты́ст (цырка, эстрады)

2) уст. маста́к (у любой сферы мастацтва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

анімалі́ст

(фр. animaliste, ад лац. animal = жывёла)

мастак або скульптар, які адлюстроўвае ў сваіх творах пераважна жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

unapproachable

[,ʌnəˈproʊtʃəbəl]

adj.

1) недасту́пны; хало́дны, стры́маны

2) непараўна́льны

an artist of unapproachable talent — маста́к зь непараўна́льным та́лентам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

здоро́вый

1. здаро́вы; (сильный) ду́жы;

2. (крепкого сложения) здаро́вы; (большой — ещё) вялі́кі;

3. в знач. сказ., прост. здоро́в врать ма́йстар (маста́к) хлусі́ць;

здоро́в (на что) ма́йстар (маста́к) (на што);

будь здоро́в! (при расставании) быва́й здаро́ў;

бу́дьте здоро́вы! а) (при расставании) быва́йце здаро́вы; б) (чокаясь) бу́дзьце (здаро́вы);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зо́дчы, ‑ага, м.

Высок. Дойлід, мастак-будаўнік, архітэктар. Дружнай сілай сялян і рабочых Будаваў гэты помнік жывы Самы смелы ў гісторыі зодчы, Самы мудры ў вяках бальшавік. Глебка. Высокае майстэрства індыйскіх зодчых і будаўнікоў можна бачыць у збудаванні палацаў. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)