half-crown [ˌhɑ:fˈkraʊn] n. паўкро́ны (англійская манета вартасцю 2 шылінгі 6 пенсаў; выкарыстоўвалася да 1970 г.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
nickel1 [ˈnɪkl] n.
1. chem. ні́кель (метал)
2. мане́та ў 5 цэ́нтаў (у ЗША, Канадзе)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
паўімперыя́л, ‑а, м.
Залатая манета ў дарэвалюцыйнай Расіі, роўная палавіне імперыяла (вартасцю 5 рублёў, а пасля 1897 г. — 7 рублёў 50 капеек).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
та́лер 1, ‑а, м.
Старажытная нямецкая манета.
[Ням. Taler.]
та́лер 2, ‑а, м.
Спец. Металічная пліта ў друкарскай машыне, на якую ўстанаўліваюць друкарскую форму.
[Ад ням. Teller — талерка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухкапе́ечны, ‑ая, ‑ае.
1. Вартасцю ў дзве капейкі. Двухкапеечная манета.
2. Коштам у дзве капейкі. Невялікая двухкапеечная царкоўная свечачка цьмяна асвятляла прыхожую. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шы́лінг, ‑а, м.
1. Англійская манета, роўная 1/20 фунта стэрлінгаў; грашовая адзінка адпаведнай вартасці.
2. Грашовая адзінка Аўстрыі, роўная 100 аўстрыйскім грошам.
[Англ. shilling.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
серабро́, -а́, н.
1. Каштоўны бліскучы метал шаравата-белага колеру.
2. зб. Вырабы з гэтага металу.
Сталовае с. (посуд, сталовыя прыборы). Упрыгажэнні з серабра.
Нашы спартсмены заваявалі с. (сярэбраныя медалі; разм.).
3. Дробная разменная манета са сплаву з гэтым металам або нікелем.
Заплаціць серабром.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
sovereign1 [ˈsɒvrɪn] n.
1. fml мана́рх; суверэ́н; праві́цель, валада́р
2. саверэ́н (залатая манета = 1 фунту стэрлінгаў)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Таля́р ’талер (манета)’ (ігн., паст., лід., маст., Сл. ПЗБ). Гл. та́лер 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пенязі (гіст.), ст.-бел. пенези ’грошы’ (Жыв. НС), пе́нязь ’дробная манета ў Польшчы ў XI–XIII стст.’ (Гарб.), укр. пе́нязь ’шэлег, паўгроша’, польск. pieniądz, н.-луж. péńez, в.-луж. pjenjez(e), чэш. peníz, славац. peniaz ’манета’, славен. pẹ̑nez ’тс’, серб.-харв. pjȅnez, pȉnezi ’грошы’, балг. пе́нез ’манета для маніста’, ст.-слав. пѣнѧѕь ’дынарый’. Прасл. *pěnędzь — запазычанне (пасля VIII ст. н. э.) са ст.-в.-ням. pfenni(n)g, pfending ’(сярэбраная) манета’ < лац. pannus ’кавалак, штука тавару’ < і.-е. *pan‑ ’кавалак палатна’, *(s)pen‑ ’прасці’. Наяўнасць ‑ě‑ замест ‑e‑ Мее (Études, 184) тлумачыць як падаўжэнне — кампенсацыя nn‑ > n. Іншыя версіі гл. Фасмер (233–234), Бязлай (3, 24), Махэк₂ (443).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)