лі́тара ж.
1. бу́ква;
мала́я л. — стро́чная бу́ква;
вялі́кая л. — прописна́я бу́ква;
2. полигр. ли́тера;
◊ л. ў ~ру — бу́ква в бу́кву;
л. зако́ну — бу́ква зако́на;
застава́цца мёртвай ~рай — остава́ться мёртвой бу́квой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Сінь-по́рах ‘самая малая частка, парушынка’ (Нас.): ні сінь пораху (Сержп. Прык.), сюды ж, відаць, і сінь‑па́хъ — без значэння ў беларускім слоўніку Шымкевіча (Шымк. Собр.). Першая частка спалучэння можа ідэнтыфікавацца з слав. *sinь ‘чорны’ (гл. сіні), што захавалася ў фразеалагізме *sine za nogъtemь, пра якія гл. Толстой, Слав. языкозн. VII, 273–293. Другая частка захоўвае архаічнае значэнне ‘пылінка, парушынка’, гл. порах 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
skirmish
[ˈskɜ:rmɪʃ]
1.
n.
1) мала́я збро́йная суты́чка, перастрэ́лка
2) спрэ́чка, сва́рка, ла́янка f.
2.
v.i.
1) ве́сьці суты́чкі, ваява́ць
2) спрача́цца, свары́цца, ла́яцца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Капе́ша ’поўная, тоўстая, здаровая жанчына’ (міёр., З нар. сл.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад капа (< Z kopa) і суфікса ‑ёта (Сцяцко, Афікс. наз., 187). Магчыма таксама, што лексема паходзіць ад капешка ’малая ўкладка снапоў, саломы па полі’ (барыс., паст., рас., шум., Сл. паўн.-зах.) і называе жанчыну паводле знешняга падабенства. Гэта лексема займае большую тэрыторыю, параўн. капешка (полагі., Нар. лекс., Яўс., Бяльк.) і капешка ’тс’ (Юрч., в.-дзвін., Шатал.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
diminutive
[dɪˈmɪnjətɪv]
1.
adj.
1) малы́, мале́нькі, здрабне́лы
2) памянша́льны
2.
n.
1) мала́я рэч ці асо́ба; мініяту́ра f.
2) Gram. сло́ва ў памянша́льнай фо́рме
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
exhibit
[igˈzɪbət]
1.
v.
1) пака́зваць, выяўля́ць (злосьць, зацікаўле́ньне)
2) рабі́ць выста́ву
2.
n.
1) мала́я выста́ва f., пака́з -у m.
2) экспана́т -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бабро́вішча Месца, дзе вяліся бабры (Нясв.). Тое ж бабровыя гоны (у актах), баброўня (Рэч., Скідз.).
□ ур. Мала́я і Бальша́я Баброўня (луг) каля в. Заспа Рэч., в. Баброўня Скідз.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
жа́ба, ‑ы; Р мн. жаб; ж.
1. Бясхвостая чатырохногая земнаводная жывёліна з бародаўчатай слізкай скурай бурага колеру, якая водзіцца ў цёмных сырых месцах; рапуха. У адным месцы рука яго патрапіла на штосьці халоднае і агіднае... гэта была жаба-рапуха. Сачанка.
2. Разм. Тое, што і лягушка. У лагчыне над Нёманам дружна і заложна кракталі жабы. Колас. // Пагардлівае або дакорлівае абзыванне дзяцей. — Жаба ты малая, — з прыкрасцю замармытаў Сцепуржынскі. Чорны.
•••
Грудная жаба (уст.) — сардэчная хвароба, якая суправаджаецца моцным болем у грудзях; стэнакардыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
но́ша, ‑ы, ж.
Груз, які пераносіцца на сабе. За плячыма ў чалавека была цяжкая ноша, а ў руках кіёк. Сергіевіч. А ноша ў нас не малая: у руках кош з булкамі, на галаве бляха з пірожнымі. Гурскі. // перан. Усё тое, што абавязан хто‑н. выканаць, здзейсніць. Узяць ношу не па плячу. □ Нялёгкая ноша лягла па плечы дваццаціпяцітысячніка Лісіенкі. «ЛіМ». // перан. Аб чым‑н., што прычыняе клопат, турботы. О неспакойная ноша Думак заўжды маладых, Скарбу ўпарты пошук, Першай удачы сляды! Звонак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
nominal
[ˈnɑ:mənəl]
adj.
1) наміна́льны, умо́ўны
а) a nominal head of a club — наміна́льны кіраўні́к клю́бу
б) a nominal price — наміна́льная цана́ (ве́льмі мала́я)
2) іме́нны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)