ке́гель

(ням. Kegel)

памер друкарскай літары (у вышыню), вызначаны ў друкарскіх пунктах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БІ ШЭН,

кітайскі вынаходца рухомага шрыфту (11 ст.). У 1041—48 праводзіў доследы друкавання з формы, у якой замацоўваліся шрыфтавыя элементы (іерогліфы), зробленыя з абпаленай гліны. Друкаванне тэксту адбывалася пасля нанясення на літары тушы.

т. 3, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Разм. Хваставая частка тулава птушкі; задок.

2. Спец. Лішні хвосцік у літары, які атрымліваецца пры адліўцы шрыфтоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ікс

(лац. іх = назва літары х)

1) назва трэцяй ад канца літары (х) у лацінскім алфавіце;

2) мат. невядомая велічыня, якая абазначаецца пры вылічэннях гэтай літарай (побач з літарамі у, z).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

notch [nɒtʃ] n.

1. ступе́нь; узро́вень

2. зару́бка, зару́біна, засе́чка (звыч. у форме англійскай літары V);

make/cut a notch on a stick рабі́ць засе́чку на па́лцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Глаго́ль ’назва літары «г»’. Рус. глаго́ль, укр. глаго́ль. Запазычанне са ст.-слав. мовы. Параўн. у Міклашыча, Lex. palaeosl., 128: «глаголи indecl. ńomen quartae litterae» (параўн. і 120: «вѣдѣ indecl. nomen tertiae litterae»). Гл. яшчэ ў (Шанскага, 1, Г, 85–86 (падрабязна, але падаецца месцамі не зусім зразумела, а аб форме глаголи зусім нічога не гаворыцца).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дамастро́й, ‑я, м. (з вялікай літары).

Помнік рускай пісьменнасці 16 ст., у якім змяшчаецца звод жыццёвых правіл і павучанняў (пазней стаў агульным абазначэннем кансерватыўнага сямейна-бытавога ўкладу жыцця).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эпро́н, ‑а, м. (з вялікай літары).

Скарочаная назва спецыяльнай арганізацыі, якая ажыццяўляла падводныя работы (падыманне патанулых суднаў і аварыйна-выратавальныя работы) у СССР з 1923 да 1941 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міну́скулы

(лац. minusculus = маленькі)

малыя літары старажытных лацінскай і грэчаскай пісьменнасцей (проціл. маюскулы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мю-мезо́н

(ад гр. mu = назва літары μ + мезон)

тое, што і мюон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)