ля́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. З шумам падаць на што‑н., ударацца аб што‑н. Ляпацца аб лёд.

2. Пырскацца, кідацца чым‑н. ліпкім. Ляпацца граззю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гляцыясфе́ра

(ад лац. glacies = лёд + сфера)

сезонная абалонка з снегу і лёдавага покрыва ў палярных шыротах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

монагляцыялі́зм

(ад мона + лац. glacies = лёд)

гіпотэза аднаразовасці покрыўнага абледзянення ў чацвярцічным (антрапагенавым) перыядзе (параўн. полігляцыялізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полігляцыялі́зм

(ад полі- + лац. glacies = лёд)

гіпотэза шматразовасці покрыўных абледзяненняў у чацвярцічным (антрапагенавым) перыядзе (параўн. монагляцыялізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

velvet​2 [ˈvelvɪt] adj.

1. аксамі́тавы, аксамі́тны;

velvet skin даліка́тная ску́ра

2. ці́хі, мя́ккі

♦

an iron hand/fist in a velvet glove ≅ на ву́снах – мёд, на сэ́рцы – лёд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лод ’лёд’ (Булг.) у словазлучэнні на лоду. Паводле Р. У. Краўчука (вусн. паведамл.), ацвярдзенне л‑ адбылося ў выніку блытаніны паводле зваротнай аналогіі. Параўн. палес. кынь ’конь’ — Р. скл. коня́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падта́лы, ‑ая, ‑ае.

Які злёгку падтаў, растаў. Наўкола ляжала шэрая ноч з плямамі падталага снегу ў доле. Быкаў. І на полі ў барознах хлюпкіх Лёд падталы ў вадзе стаіць. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паблі́скваць, ‑ае; незак.

Блішчаць час ад часу, няярка адсвечваць. У далечыні .. паблісквала маланка, але навокал было ціха. Чарнышэвіч. Дарога падсохла, гулка звінела пад нагамі; у каляінах матава пабліскваў лёд. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмацне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узмацніцца, павялічыцца ў сіле, стаць больш трывалым.

Вецер узмацнеў.

Голас узмацнеў.

Лёд узмацнеў.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць больш моцным (у 6 знач.), умацавацца.

Гаспадарка ўзмацнела.

3. Стаць больш здаровым, вынослівым.

За лета дзеці ўзмацнелі.

|| наз. узмацне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

glacier

[ˈgleɪʃər]

1) ледаві́к -а́ m.

2) лядні́к ледніка́ m., гле́тчар -а m. (паўзу́чы лёд у гара́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)