Квакаці́ць ’боўтацца’ (КЭС, лаг.). Гукапераймальнае. Параўн. укр. чвакати, рус. чвакать.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кве́каць ’абрабляць, пэцкаць’ (КЭС, лаг.). Гіперкарэктная форма да квецаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́мкі ’здагадлівы’ (Шат., КЭС, лаг., Жд. 3, Гарэц.). Гл. кеміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кудла́цець ’збівацца ў касмыкі, блытацца’ (ТС, КЭС, лаг.). Гл. кудлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́піцінь ’нараст у сабакі на языку’ (КЭС, лаг.). Гл. кіпіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малайца́ ’ўслаўленая, заслужаная дзяўчына, жанчына’ (КЭС, лаг.). Да малоец (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Матошка ’маленькі маток нітак’ (КЭС, лаг.). Да мату́шка1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Мянта́ць, лаг. мінтиць ’мянціць’ (Шатал.). Утворана ад мента© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аздабні́чка ’дзяўчына, якая доўга прыхарошваецца перад люстэркам’ (КЭС, лаг.). Гл. аздоба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карузіцца ’шукаць прычыны для звады ці бойкі’ (КЭС, лаг.). Гл. каруза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)