1) (звыч pl.) рэсу́рсы, запа́сы, крыні́цы; магчы́масьці pl.
resources of money — грашо́выя сро́дкі
to be at the end of one’s resources — вы́чарпаць усе́ магчы́масьці
natural resources — прыро́дныя бага́цьці
2) спо́саб -у m.; вы́йсьце m. (зь бяды́)
3) знахо́длівасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Графі́н ’графін’ (БРС). Рус.графи́н. Відавочна, у бел. мове запазычанне непасрэдна з рус. (< ням.Karaffine або франц.carafine; крыніцай з’яўляецца іт.caraffina, запазычанае з араб.крыніцы). Гл. Фасмер, 1, 453; Шанскі, 1, Г, 163.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Самані́ца, са́маны ’мох’ (ігн., Сл. ПЗБ). З літ.sãmanos ’мох’ (там жа; Лаўчутэ, Балтизмы, 50 з літ-рай); магчыма, непасрэднай крыніцай было польск.samanice ’месца, зарослае кустамі і мохам’, якое з той жа крыніцы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БЛЕД
(Bled),
горнакліматычны курорт у Славеніі. На ПнЗ ад г. Любляна, на беразе аднайм. возера каля падножжа Юлійскіх Альпаў. Развіваецца з 19 ст. Кліматалячэнню (хваробы печані, нырак, органаў стрававання, анеміі і інш.) спрыяюць крыніцы цёплых мінер. водаў, умерана кантынентальны клімат, выключна чыстае паветра, ахаванасць курорта ад халодных вятроў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Паўлачо́ны, ст.-бел.повлочоный ’пацягнуты тканінай’ (XVI ст.). З польск.powłóczony ’надзеты, нацягнуты на што-н.’ (Булыка, Лекс. запазыч., 203). Аднак наяўнасць ст.-бел.повлѣчоный можа прамаўляць на карысць апошняй крыніцы запазычання — ст.-чэш.povlečeny ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ско́пак ‘вядро’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. укр.дыял.скопе́ць, шко́пок ‘дайніца’, польск.skopek, szkopek ‘драўляная дайніца’. Запазычанне праз польскую мову, у якасці крыніцы прыводзяць ст.-в.-ням.skaph ‘пасудзіна (для вадкасцей)’ (Брукнер, 494–495; ЕСУМ, 5, 279).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стумі́кла ‘ціхмяны, стрыманы чалавек’ (Сл. рэг. лекс.). Балтызм, у якасці крыніцы магчыма літ.stumìklis ‘штурхач’, што адпавядае разм. таўкач, папіхайла (пра інертнага чалавека), да семантыкі параўн. літ.stùmti ‘штурхаць, закрываць на засаўку’ (Цыхун, Зб. Мальдзісу, 402).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выго́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1.пераважнамн. (выго́ды, ‑аў). Усё, што задавальняе максімальныя запатрабаванні, чым зручна карыстацца. Кватэра з выгодамі. □ Добры хутар! Месца вясёлае, усе выгоды пад рукою. Тут табе і зямля, і паша, і дровы.Колас.
2. Прыволле. У калгасе на выгодзе, На палянцы ля крыніцы Разышліся ў карагодзе Маладыя жарабіцы.Крапіва.
3.Абл. Выгада (у 1 знач.). [Алесь:] — У маёй прапанове ёсць рызыка, але ёсць і велізарная выгода.Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЛА́МА-ДЭ-АРАГО́Н
(Alama de Aragon; ад араб. аль-хама цёплыя воды),
бальнеалагічны курорт у Іспаніі. У даліне р. Халон, непадалёку ад г. Сарагоса. Тэрмальныя (да 35 °C) радонавыя воды выкарыстоўваюцца для лячэння хвароб органаў руху і апоры, дыхання, нырак, жоўцевых шляхоў і інш.Мінер.крыніцы былі вядомыя рымлянам і арабам.