сацыя́л-пацыфі́зм, ‑у, м.

Разнавіднасць апартунізму, тактыка падтрымкі сацыял-дэмакратычнай партыяй імперыялістычнай палітыкі буржуазіі сваёй краіны пад сцягам пацыфізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Наймаць судна для перавозкі грузаў. [Васіль Васільевіч:] — Якія краіны толькі не фрахтавалі яго [капітана] судна! Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lándesflüchtig

a які́ эмігры́раваў, які́ ўцёк з краі́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

за́хад, -у, М -дзе, м.

1. Адзін з чатырох бакоў свету і напрамак, процілеглы ўсходу; частка гарызонту, дзе заходзіць сонца.

2. Мясцовасць, размешчаная ў гэтым напрамку, а таксама («З» вялікае) краіны Заходняй Еўропы і Амерыкі.

Мастацтва Захаду.

|| прым. захо́дні, -яя, -яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абаро́на, -ы, ж.

1. гл. абараніць.

2. Сукупнасць сродкаў, неабходных для адпору ворагу.

Мацаваць абарону краіны.

3. Сістэма абарончых збудаванняў.

Прарваць абарону ворага.

4. Абарончы бок у судовым працэсе, у гульні.

Сведкі абароны.

Гуляць у абароне.

|| прым. абаро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасягну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -сегняце́, -ну́ць; -ні́; зак., што.

Выйсці за якія-н. межы; аказацца большым за што-н. вызначанае.

Слава аб гераічным учынку перасягнула межы краіны.

Ураджай бульбы перасягнуў 200 цэнтнераў з гектара.

|| незак. перасяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыро́дны, -ая, -ае.

1. гл. прырода.

2. Натуральны.

П. газ.

3. Які па нараджэнні належыць да якой-н. мясцовасці, краіны, да якога-н. грамадскага класа.

П. мінчанін.

П. селянін.

4. перан. Тое, што і прыроджаны (у 1 знач.).

П. розум.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меркантылі́зм, ‑у, м.

1. Эканамічная тэорыя і палітыка ўрада, якая існавала ў Еўропе ў 16–18 стст., заснаваная на тым, што дабрабыт краіны залежыць быццам бы не ад развіцця вытворчасці, а ад перавагі вывазу тавараў з краіны над прывозам і накаплення грашовых капіталаў.

2. перан. Кніжн. Схільнасць да нажывы, гандлярства.

[Фр. mercantilisme ад іт. mercante — гандаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Перасяленец з якой‑н. краіны. Ёсць у Канадзе шмат імігрантаў, у тым ліку славян. Брыль.

[Ад лац. immigrans, immigrantis — перасяленец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацыяна́льна-вызвале́нчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нацыянальнай барацьбы за вызваленне краіны, народа ад чужаземнага прыгнёту. Нацыянальна-вызваленчы рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)