касцяне́ць, ‑ее; незак.
Ператварацца ў косць, станавіцца косцю. Рогі касцянеюць. Храсткі касцянеюць. // перан. Крэпнуць, дзеравянець ад холаду. Нібы ў клешчы, браў мароз у свае абдымкі .. [Надзіна] худзенькае цела. Ногі ўжо пачыналі касцянець. Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. гл. косць.
2. Цвёрдае ядро, семя ў некаторых пладах.
К. персіка.
К. слівы.
3. Тое, што і шчыкалатка.
У рацэ вады па костачкі.
4. Гібкая пласцінка, што ўшываецца ў карсет, сукенку і пад.
|| прым. ко́стачкавы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Костачкавыя плады.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ivory1 [ˈaɪvəri] n.
1. слано́вая косць
2. вы́раб са слано́вай ко́сці;
a priceless collection of ivories бясцэ́нная кале́кцыя вы́рабаў са слано́вай ко́сці
3. ко́лер слано́вай ко́сці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
астэо́ма
(н.-лац. osteoma, ад гр. osteon = косць)
мед. дабраякасная пухліна, якая складаецца з касцявой тканкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
метаплазі́я
(гр. metaplasis = пераўтварэнне)
пераўтварэнне дыферэнцыраванай тканкі арганізма ў іншую тканку (напр. храстка ў косць); параўн. неаплазія.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
надлама́ць сов.
1. надломи́ть, надлома́ть;
н. косць — надломи́ть (надлома́ть) кость;
2. перен. надломи́ть;
н. здаро́ўе — надломи́ть здоро́вье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грудзі́на, ‑ы, ж.
1. Грудная косць, з якой злучаны пярэднія канцы грудных рабрын і часткі плечавога пояса.
2. Верхняя пярэдняя частка вопраткі, якая прыкрывае грудзі. Грудзіна ў рубашцы расшпілілася, і з-пад яе свеціць голае цела. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сейф, ‑а, м.
Незгаральная металічная шафа для захоўвання каштоўных папер, дакументаў і пад. Прышоўшы да сябе, .. [Шэмет] дастаў з сейфа справу Жыбуртовіча, перачытаў аўтабіяграфію. Лобан. Не за белую косць партызаны памерлі ў Дукоры, не за банкаўскі сейф камсамольцы ў Бабруйску ляглі. Дудар.
[Англ. safe — бяспечны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трубча́сты і трубкава́ты, ‑ая, ‑ае.
Які мае форму трубы (у 1 знач.), трубкі (у 1 знач.). Трубчастая косць. Трубкаватае сцябло. // Які складаецца з трубачак, цыліндрычных ячэек (аб будове матэрыялу, рэчыва). Трубкаватыя фільтры. Трубчастая будова глебы. // Зроблены з труб, трубак. Трубчастыя рыштаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Касцю́лька ’вус аржанога або ячнага коласа’ (Касп.), ’асцюк’ (Сл. паўн.-зах.), ’асцюлька, асцюк’ (Бяльк.). Параўн. у рус. мове (у Даля, пад костерь) костюлька. Фармальна ўтварэнне ад *kostь ’косць’ суфіксам ‑иіька (< ‑иІ(ь) + (ь)ка) з функцыяй памяншальнасці. Трэба звярнуць увагу на значэнні прасл. слова *kostь, што прыводзяцца ў Трубачова, Эт. сл., 11, 168. Сярод асноўвай семантыкі (’косць і да т. п.’) у двух выпадках сустракаюцца іншыя значэнні: польск. kość ’ільняная кастрыца’ і рус. кость ’тс’ (пск.). Такая семантыка вельмі добра падыходзіць для тлумачэння слова касцюлька.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)