прыпражны́, ‑ая, ‑ое.

1. Такі, якога прыпрагаюць. Прыпражны конь.

2. у знач. наз. прыпражны́, ‑ога, м. Конь, запрэжаны ў прыпрэжку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ара́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арабаў. Арабская мова. Арабскае мастацтва.

•••

Арабсяі конь гл. конь.

Арабскія лічбы гл. лічба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малое́зженый малае́зджаны;

малое́зженая доро́га малае́зджаная даро́га;

малое́зженая ло́шадь малае́зджаны конь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пристяжно́й

1. прыпражны́;

2. сущ. прыпражны́, -но́га м., прыпражны́ конь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

saddle horse

верхавы́ конь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jibber

[ˈdʒɪbər]

n.

нараві́сты конь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

packhorse

[ˈpækhɔrs]

n.

ую́чны конь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

race horse

го́начны конь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wooden horse

трая́нскі конь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каранні́к, -а, мн. -і́, -о́ў, м.

Сярэдні конь у тройцы, які запрагаецца ў аглоблі ў адрозненне ад прысцяжных.

У гэтай тройцы к. быў самым надзейным канём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)