перамы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Вузкая палоска зямлі паміж суседнімі воднымі масівамі, паглыбленнямі і пад. Капаць канаву з перамычкамі. □ Нарач аддзяляецца ад суседняга возера Мястра вузкай перамычкай з пралівам. «Беларусь».

2. Часовая плаціна, гаць. Перакрыць раку перамычкай. □ Калі канал будзе гатоў, перамычку ўзарвуць, і воды .. хлынуць па каналу. Дуброўскі.

3. Спец. Праваднік, які злучае два электрычныя ланцугі.

4. Спец. Аконнае або дзвярное перакрыцце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Грэ́баваць ’грэбаваць’. Укр. гре́бувати, гре́бати, рус. греба́ть, грёбать. Фасмер (1, 454) параўноўвае з чэш. hřebati ’сварыцца, лаяць’ і далей з рус. гребу́ (так і Бернекер, 1, 348). Падрабязна ў Трубачова, Эт. сл., 7, 108–109 (пад *grebati, *grěbati). Лічыцца, што значэнне ’грэбаваць’, ’лаяць’ развілося з ’капаць, капацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ка́пнуць ’памерці’ (Растарг., Юрч.), серб.-харв. ка̏пнути ’выбіцца з сіл’, макед. капне ’знемагчыся’, балг. капна ’ўпаду ад знясілення, згіну’. Прасл. kap‑nǫ‑ti, якое пасля спрасцілася ў кануць ’прапасці, знікнуць бясследна’, як рус. тонуть < topnǫti ’тапіцца’. Да ка́паць (гл.). Семантыка больш падрабязна ў Трубачова (9, 147–148).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Копша 1 ’капун, маларухавы, павольны ў рухах чалавек’ (ТС), ’лянівая жанчына’ (Мат. Гом.). Гл. капацца. Назоўнік утварыўся з дапамогай экспрэсіўнага суфікса ‑ша Nomina agentis (SP, 2, 76–77; Сцяцко, Афікс. наз., 75–76).

Копша 2 ’далакоп, магільны дух’ (Нас., Яруш.). Да капаць (гл.). Параўн. копша 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тры́пер ‘ганарэя’ (ТСБМ), тры́пэр ‘тс’ (Некр. і Байк.). Праз рускую мову (триппер) ці польскую (tryper) з ням. Tripper ‘тс’, якое ад дзеяслова trippen ‘ка́паць’ (Голуб-Ліер, 489; Фасмер, 4, 103; ЕСУМ, 5, 640; Вінцэнц), генетычна звязанага з tropfen ‘тс’, ст.-в.-ням. tropfo ‘кропля’, англ. drop ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

percolate

[ˈpɜ:rkəleɪt]

v.

1) ка́паць, сьцяка́ць

2) прасо́чвацца; прахо́дзіць праз што, фільтрава́ць (-ца)

Water percolates sand — Вада́ прахо́дзіць, прасо́чваецца празь пясо́к

3) вары́ць ка́ву ў ка́ўніку зь сі́ткам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

я́ма ж Grúbe f -, -n;

памы́йная я́ма Müllgrube f;

паве́траная я́ма ав Lúftloch n -(e)s, -löcher;

во́ўчая я́ма вайск Wólfsgrube f;

капа́ць каму-н я́му разм j-m éine Grúbe gráben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

weep​2 [wi:p] v. (wept)

1. пла́каць; рыда́ць;

weep bitter tears ліць го́ркія слёзы;

weep for joy пла́каць ад ра́дасці;

weep with pain пла́каць ад бо́лю

2. цячы́, ка́паць; выдзяля́ць ві́льгаць;

Cold pipes weep in hot weather. Спякотай на халодных трубах выступаюць кроплі вады.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sap

I [sæp]

n.

1) сок -у m. (у расьлі́нах)

2) Sl. ду́рань -ня m., дуры́ла -ы m. & f.

II [sæp]

1.

v.t. (-pp-)

1) рабі́ць падко́п, разбура́ць падму́рак

2) аслабля́ць, зьнясі́льваць, мардава́ць

The extreme heat sapped our strength — Празьме́рная гарачыня́ зьнясі́ліла нас

3) Milit. капа́ць, падво́дзіць са́пу, траншэ́ю, падко́п

4) капа́ць тунэ́ль

2.

n.

са́па f., падво́джаньне са́пы пад пазы́цыю во́рага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ка́пля ’кропля, часцінка вадкасці’ (ТСБМ, Сержп. Ск., Сцяшк., Яруш.; КЭС, лаг.; шчуч., Сл. паўн.-зах.). Укр., рус. капля, ст.-рус. каплꙗ польск. уст. дыял. kapia ’тс’, ’капеж’, чэш. kápě, славац. kaplina, славен. káplja, серб.-харв. ка̏пља, балг. капля, ст.-слав. каплꙗ. Прасл. kapja < kapati ’капаць’ (Трубачоў, 9, 147).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)