э́ндшпіль

(ням. Endspiel, ад Ende = канец + Spiel = ігра)

заключная стадыя шахматнай або шашачнай партыі (параўн. дэбют 2, мітэльшпіль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Схіл ’нахіленая паверхня; пакаты спуск’ (ТСБМ, Гарэц., Бяльк.), ’спад’ (Некр. і Байк.), ’пакаты бок узгорка’ (БРС), схі́лак ’сыход, край, канец’ (Нас.). Параўн. укр. схил ’спадзісты бок гары’, польск. schyłek ’заняпад, канец; схон, адхон’. Дэвербатыў ад схіліць < хіліць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кві́та ’задавальненне, канец’ (Нас., Шат., Сл. паўн.-зах.). Гл. квіт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накане́чнік, ‑а, м.

Невялікі, звычайна конусападобны прадмет, які насаджваецца на канец іншага прадмета. Наканечнік стралы. □ Гэта была крывая шабля ў чорным бліскучым чахле з залацістым наканечнікам. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэдневяко́ўе, ‑я, н.

Гістарычная эпоха, якая ахоплівае час ад крушэння рабаўладальніцкай Рымскай імперыі (5 ст.) да пачатку капіталізму (канец 17 ст.). Ранняе сярэдневякоўе. Класічнае сярэдневякоўе. Позняе сярэдневякоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карачу́н / тут ему́ и карачу́н пришёл прост. тут яму́ і капу́т (каю́к, кане́ц) прыйшо́ў, тут ён і ду́ба даў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Náchsaison

[-sε'zɔ˜˜:]

f (-, -s) кане́ц сезо́на, паслясезо́нны перы́яд (на курортах i г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schlíeßung

f -, -en

1) закрыццё

2) кане́ц, заканчэ́нне

3) заключэ́нне (дагавора)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Áusklang

m -(e)s, -klänge заміра́нне гу́ку; заклю́чны ако́ры́; перан. кане́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Happyend, Háppy End

['hεpi¦εnt]

n - i -s, -s шчаслі́вы [уда́лы] кане́ц (рамана, фільма)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)