give smb. enough rope даць каму́-н. свабо́ду дзе́янняў;
a rope of sand падма́нлівая трыва́ласць;
know the ropesinfml ве́даць усе́ хады́ і вы́хады
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
калаўро́т, ‑а, М ‑роце, м.
1. Прыстасаванне для ручнога прадзення кудзелі, якое прыводзіцца ў рух панажом. У левым куце на лаве стаіць прасніца з кудзеляй, пры ёй на падлозе — калаўрот.Козел.Ля кудзелі працуе дзяўчына — Манатонна гудзіць калаўрот.Лявонны.
2. Прыстасаванне для падымання грузаў: вал з ручкай, на які намотваецца канат, ланцуг. Трэба доўга размотваць на калаўроце ланцуг, пакуль акутае жалезам вядро дакранецца да халоднай як лёд вады.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напя́цьсов.
1. напря́чь, нату́жить;
н. му́скулы — напря́чь (нату́жить) му́скулы;
2.разг. (надеть) натяну́ть, напя́лить;
н. ко́фту — натяну́ть (напя́лить) ко́фту;
3. (канат и т.п.) натяну́ть;
н. вяро́ўку — натяну́ть верёвку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
hol, ~u
Iм.
1. буксір (канат);
2. буксіроўка;
wziąć kogo na hol — узяць каго на буксір
IIм.
хол; вестыбюль
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыча́л, ‑а і ‑у, м.
1.‑у. Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. прычаліць.
2.‑а. Частка прыстані, забяспечаная неабходнымі прыстасаваннямі для прычальвання суднаў. Хлопцы хадзілі па набярэжнай, пазіралі на мора, дзе было поўна катэраў, барж, яхтаў, а ля прычалаў пагойдваліся велізарныя караблі.Хомчанка.// Слуп, кол каля прыстані, да якога прымацоўваюць лодку, судна і пад. Увішныя шафёры.. кінуліся дапамагаць Сілівону адвязваць канцы вяровак, якімі была прывязана пасудзіна да прычала.. Паром плаўна падаўся ад берага.Лынькоў.
3.‑а. Вяроўка або канат, якімі прычальваюць судны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смало́вы, ‑ая, ‑ае.
1. У якім многа смалы; які змяшчае ў сабе смалу, смалісты. Смаловыя бярвенні. □ Яшчэ з далёкае пары Мне пах знаёмы на дрывотні Смаловых трэсак і кары.Бялевіч.Пахне бярвеннем, смаловымі дошкамі.Скрыган.// Які ўтвараецца пры гарэнні смалы. Тонкі маладзік, нібы калыска, Гайдаецца да рання над сялом, І патыхае недзе блізка-блізка Смаловым дымам, домам і цяплом.Грахоўскі.
2. Які мае адносіны да смалы, уласцівы смале. Паветра было чыстае, свежае, напоенае смаловым водарам.Чарнышэвіч.
3. Апрацаваны смалой, прасмолены. Смаловы канат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ка́балка ’вяроўка’ (КСТ, у слоўніку адсутнічае, вузкі цяслярскі тэрмін). Укр.дыял.кабалка, кабелка ’тонкая прасмоленая вяровачка, якая ўжываецца пры пакрыцці дахаў чаротам’, рус.ка(о)белки ’надвязкі на паплаўкі і грузіла невада’, каболка ’пяньковая ніць для віцця вяровак (марскі тэрмін)’. Фанетыка ўкр. і рус. слоў не супярэчыць этымалогіі Мёлена (гл. Фасмер, 2, 151), які сцвярджае, што рус.каболка ’кабельная ніць’ паходзіць ад гал.kabelgaren ’тс’, як рус.шкимушка ’канат у двайную ніць’ < гал.schiemansgaren. Вандроўны тэрмін; тураў.кабалка, як паказвае значэнне, з украінскай мовы, аднак шлях пранікнення няясны, паколькі яно зафіксавана толькі на поўдні Украіны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tow
I[toʊ]1.
v.t.
цягну́ць на буксі́ры
2.
n.
1) буксі́раваньне n.
2) буксі́р -у m.
3) буксірны кана́т
4) карабе́ль, аўтамабі́ль на буксі́ры
•
- in tow
II[toʊ]1.
n.
1) кудзе́ля f., зрэ́б’е n.
2) па́кульле n.
2.
adj.
зрэ́бны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
slack2[slæk]adj.
1. ненапя́ты (канат, вяроўка і да т.п.)
2. (at/about) сла́бы; вя́лы, мля́вы, мару́дны;
get slack расслабля́цца;
slack in duty нядба́йны
slack off[ˌslækˈɒf]phr. v. слабе́ць; памянша́цца;
slack off one’s efforts паслабля́ць намага́нні; збаўля́ць ху́ткасць;
slack off one’s labour працава́ць з ме́ншым імпэ́там;
The rain slacked off. Дождж сціх.
slack up[ˌslækˈʌp]phr. v. = slack off
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
непада́тлівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які не паддаецца або з цяжкасцю паддаецца якому‑н. уздзеянню. Кожны дзень экскаватар, паслухмяны волі чалавека, вурчаў, дрыжучы ўсім целам, злаваўся, угрызаючыся зубамі ў непадатлівы гліністы грунт.Сапрыка.Тонкія і жвавыя пальцы паненкі доўгі час бездапаможна перабіралі тоўстую вяроўку, канец якой намок, стаў тугі і непадатлівы, нібы карабельны канат.Карпюк.
2. Няўступчывы, упарты. Вера, гуллівая на словах, была на дзіва ўпартая і непадатлівая.Сачанка.// Стойкі, непахісны. Абы пачынаў [Анатоль] пра што думаць, паўставала Іза, абражаная, але непадатлівая бядзе, гордая і ўпэўненая.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)