Verbum

абшэ́рхнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; абшэ́рх, -хла; зак. (разм.).

Крыху абсохнуць зверху, зацвярдзець.

Зямля абшэрхла на ветры.

апусто́шаны, -ая, -ае.

1. Спустошаны.

Апустошаная зямля.

2. перан. Пазбаўлены маральных сіл, унутранага, духоўнага зместу.

Апустошаная душа.

|| наз. апусто́шанасць, -і, ж.

асмя́глы, -ая, -ае.

Сухі, перасохлы; які страціў вільготнасць; прывялы ад гарачыні (аб раслінах).

Асмяглая зямля.

Асмяглыя вусны.

|| наз. асмя́гласць, -і, ж.

усмакта́ць, -макчу́, -мо́кчаш, -мо́кча; -макчы́; -макта́ны; зак., што.

Увабраць у сябе, паглынуць; усмактаць.

Зямля ўсмактала вільгаць.

|| незак. усмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае.

чу́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Вестка аб кім-, чым-н., звычайна яшчэ не пацверджаная.

Чуткамі зямля поўніцца.

змёрзлы і зме́рзлы, -ая, -ае.

1. Азяблы ад холаду.

Змёрзлае дзіця.

2. Пашкоджаны марозам.

Змёрзлыя расліны.

3. Зацвярдзелы ад марозу.

Змёрзлая зямля.

зяме́льны, -ая, -ае.

1. гл. зямля.

2. Які мае адносіны да землеўладання (у 1 знач.) і да земляробства.

Зямельнае права.

Зямельная рэформа.