раззбро́іцца, -ро́юся, -ро́ішся, -ро́іцца; зак.
1. Вызваліцца ад зброі, зняць з сябе зброю, а таксама знішчыць або скараціць узбраенне.
2. перан. Адмовіцца ад актыўных дзеянняў, страціць волю да барацьбы.
|| незак. раззбро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. раззбрае́нне, -я, н.
Барацьба за р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сфатаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., каго-што.
Зняць што‑н. на фотаплёнку, фотапласцінку. У поўнай цемры даследчык сфатаграфаваў галінку папараці на фотаплёнку. Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счэ́рпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Чэрпаючы, зняць што‑н. з паверхні вадкасці або адбавіць вадкасці ў чым‑н. Счэрпаць тлушч з супу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обезгла́вить сов.
1. (отрубить голову) сцяць (зняць) галаву́, абезгало́віць;
2. перен. (лишить главы, руководства) пазба́віць кіраўні́цтва, абезгало́віць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
змыць, змы́ю, змы́еш, змы́е; змы́ты; зак., што.
1. Мыццём ліквідаваць, зняць.
З. з сябе пот.
З. сваю віну (перан.).
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Знесці (вадой, цячэннем).
Вада змыла бярвенне.
|| незак. змыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. змыў, змы́ву, м. (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
агалі́цца, агалю́ся, аго́лішся, аго́ліцца; зак.
1. Зняць вопратку, стаць голым (разм.).
2. Скінуць покрыва, лісце і пад.
Лес агаліўся.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць адкрытым, даступным для праціўніка.
Фронт агаліўся.
|| незак. агаля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. агале́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ко́пія, -і, мн. -і, -пій, ж.
1. Дакладнае ўзнаўленне, паўтарэнне чаго-н., зробленае з арыгінала; новы экзэмпляр.
К. карціны.
Зняць копію з пасведчання аб нараджэнні.
2. перан. Пра каго-н. (што-н.), вельмі падобнага да другога (на другое).
Сын — к. свайго бацькі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
распераза́цца, -перажу́ся, -пяра́жашся, -пяра́жацца; расперажы́ся; зак.
1. Зняць з сябе тое, чым быў падперазаны (пояс, рэмень і пад.).
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Развязацца, расшпіліцца (пра пояс; разм.).
3. перан. Перастаць стрымліваць сябе; стаць недысцыплінаваным, нахабным.
|| незак. распяра́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
спаро́ць, спару́, спо́раш, спо́ра; спары́; спо́раты; зак.
1. што. Адпароць.
С. карункі з сукенкі.
2. каго-што. Зняць (звычайна зверху ўніз) адкуль-н.
С. птушынае гняздо з бярозы.
3. каго-што. Скалоць, пакалоць чым-н. вострым (разм.).
|| незак. спо́рваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
счаса́ць 1, счашу, счэшаш, счэша; зак., што.
1. Зняць часаннем; вычасаць. Счасаць пух з труса.
2. Апрацаваць. ачысціць часаннем (лён, шэрсць і пад.). Счасаць воўну.
счаса́ць 2, счашу, счэшаш, счэша; зак., што.
1. Зняць часаннем верхні слой чаго‑н. ці шурпатасць. Счасаць кару з бервяна. // Апрацаваць што‑н. часаннем. Счасаць няроўнае месца дошкі.
2. Зрасходаваць пры часанні. Счасаць паляна на стружкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)