Пі́кша ’лясны клоп расліннаедны’ (рэч., ЛА, 1). Магчыма, балтызм, утвораны ад літ. прыметніка pìktas ’злы, злосны’ і суф. ‑ša(s). З-за яго смярдзючага паху называецца яшчэ смярдзю́ха, біздзюха́, воню́ха, бзьдзю́ля, а таксама бікзды́кша — кантамінаванае ўтварэнне з асновы бзд‑ і пікша.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wicked2 [ˈwɪkɪd] adj.
1. дрэ́нны; злы, ліхі́, грэ́шны;
wicked designs кава́рныя заду́мы;
wicked climate ця́жкі клі́мат
2. небяспе́чны; шко́дны, зламы́сны;
a wicked blow уда́р у спі́ну;
a wicked sense of humour зласлі́вы гу́мар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Pósse
f -, -n
1) злы жарт, злы́я шту́кі, сваво́льства
2) тэатр. фарс
~n tréiben* [réiben*] — стро́іць ду́рня, дурэ́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ненаві́дны ’ненавісны’ (Янк. 1, ТС), ’змрочны, пануры’ (ТС), ’агідны, брыдкі’ (бяроз., Шатал.), укр. ненави́дний ’ненавісны’, рус. ненавидный ’нядобразычлівы, злы’, польск. nienawidny ’ненавісны’, чэш. nenáviděny ’тс’, славен. nenáviden, серб.-харв. нена́видан ’зайздросны; пра таго, хто ненавідзіць’, ст.-слав. ненавидѣньнъ ’ненавісны’. Ад ненаві́дзець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сы́зма ’раскол, раздзел цэркваў’ (Нас.), ’пустая неўрадлівая зямля’, ’скупы, злы, благі чалавек’, ’хто жыве ў недастатку’ (Сл. ПЗБ), ’бязбожнік’ (Арх. Федар.), ’скрытная, хітрая, каварная і сквапная асоба’ (мсцісл., З нар. сл.), ’злы, благі чалавек’ (Шатал., гродз., Нар. лекс.), ’цвёрдая нявырабленая ўтравелая глеба’ (Янук.), сызматы́к ’раскольнік, іншаверац’, сызматы́чка ’іншаверка’ (Нас.), сюды ж таксама сусмасты́к ’уніят, далучаны да праваслаўя’ (Бес.), сасмасты́к ’чалавек, які насуперак усяму імкнецца захапіць нешта’ (Цых.). Ст.-бел. схизма, сцызма ’рэлігійны раскол’ запазычана са ст.-польск. schizma, schizmatyk (Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 100; Булыка, Лекс. запазыч., 181, 174), відаць, пераважна вусным шляхам з пераасэнсаваннем запазычанага слова. Параўн. схізма. Няясныя шляхі развіцця значэння ’неўрадлівая зямля’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лихо́йI (приносящий беду) уст., фольк. ліхі́; (злой) злы; (тяжкий) ця́жкі;
лихо́й челове́к ліхі́ чалаве́к;
лихо́й час ліха́я часі́на;
лихо́й нрав ліхі́ но́раў;
◊
лиха́ беда́ нача́ло (нача́ть) ця́жкі то́лькі пача́так.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
böse
1.
a злы, раззлава́ны, зло́сны; дрэ́нны
~ sein [wérden] — раззлава́цца
2.
adv дрэ́нна
es sieht ~ aus — спра́ва ідзе́ дрэ́нна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шайта́н, ‑а, м.
1. У рэлігійным уяўленні мусульман — злы дух, сатана. [Дзед Ігнат:] — А пані была дзіўная. Ні то што дзіўная, а, не проці ночы кажучы, шайтан шайтанам, з нячыстай сілай была ў вялікім сваяцтве. Лынькоў. // Ужываецца як лаянкавае слова. Нездарма я ганяўся за .. [Арліцай] больш тыдня, пакуль не гаманіў у пастку. Затое і дрэсіраваць яе цяжка. Не паддаецца, шайтан. Беразняк.
2. Родавы дух, татэм у народаў Поўначы і Сібіры.
[Араб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
evil
[ˈi:vəl]1.adj.
1) злы, ліхі́, благі́; немара́льны; грэ́шны
an evil life — немара́льнае жыцьцё
an evil reputation — блага́я апі́нія
2) згу́бны, пагі́бельны
3) нешчасьлі́вы
evil days — нешчасьлі́выя дні
2.n.
1) зло, ліха n.; грэх граху́ m.; зло́сная вы́хадка, зло́сны вы́брык; злы ўчы́нак
2) няшча́сьце n., шко́да f.; кры́ўда f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mean3 [mi:n] adj.
1. (to) нядо́бры, благі́, по́длы;
Don’t be so mean to me! Не будзь такім нядобрым да мяне.
2. (with) BrE скупы́;
She has always been mean with money. Яна заўсёды была скупая на грошы.
3. AmE зло́сны, злы;
Be careful, that’s a mean dog. Будзь асцярожным, гэты сабака злы.
4. бе́дны і бру́дны (пра месца)
5. AmE, infml выда́тны, спры́тны
6. пасрэ́дны
♦
be no mean athlete/performer быць выда́тным/спры́тным спартсме́нам/выкана́ўцам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)