атама́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атамана, належыць яму. Атаманскае званне. Атаманскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

епі́скапства, ‑а, н.

1. Сан, званне епіскапа. Атрымаць епіскапства.

2. Тое, што і епархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́нцлерскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канцлера, належыць яму. Канцлерскае званне. Канцлерскі дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́рдства, ‑а, н.

1. Званне лорда. Атрымаць лордства.

2. зб. Разм. Лорды. Англійскае лордства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ршальскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маршала, належыць яму. Маршальскае званне. Маршальская зорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маэстра ’ганаровая назва выдатнага кампазітара, музыканта’, ’званне выдатных шахматыстаў’ (ТСБМ). Праз польск. ці рус. мовы з італ. maestro ’майстар’, ’настаўнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капра́л, ‑а, м.

Воінскае званне малодшага камандзіра ў арміях некаторых краін і ў рускай арміі з 17 да першай палавіны 19 стагоддзя. // Асоба, якая мае гэта званне. Хвіліны праз дзве з’явіўся капрал і далажыў пану Крулеўскаму аб прыводзе злачынцаў. Колас.

[Фр. caporal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейтэна́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лейтэнанта, лейтэнантаў, належыць ім. Лейтэнанцкае званне. Лейтэнанцкія паганы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́нтэр-афіцэ́рства, ‑а, н.

1. зб. Унтэрафіцэры, унтэр-афіцэрскі састаў.

2. Разм. Унтэр-афіцэрскае званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́нства, ‑а, н.

1. Званне, тытул хана.

2. Дзяржава, вобласць, якой правіць хан. Казанскае ханства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)