стэтафанагра́фія

(ад гр. stethos = грудзі + phone = гук + -графія)

графічны запіс шумаў сэрца і лёгкіх пры дапамозе стэтафанографа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэгістра́цыя

(с.-лац. registratio)

запіс з мэтай уліку, з мэтай надання факту законнай сілы (напр. р. шлюбу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

андуля́тар

(фр. ondulateur, ад лац. unda = хваля)

тэлеграфны прыёмны апарат, які робіць бесперапынны запіс сігналаў на папяровай стужцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грамафо́н

(ад гр. gramma = літара, запіс + -фон)

апарат з рупарам для прайгравання пласцінак з гукавым запісам на іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тахагра́ма

(ад гр. tachos = хуткасць + -грама)

графічны запіс змен хуткасці вярчэння (напр. вала машыны) у залежнасці ад часу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

патэнцыяласко́п

(ад патэнцыял + -скоп)

электронна-прамянёвы прыбор, які здольны запісваць электрычныя сігналы, захоўваць запіс і ўзнаўляць яго на люмінесцэнтным экране.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Журна́л ’кніга запісаў’, у пачатку XX ст. таксама ’часопіс’ (Гіст. лекс., 264). Рус. журна́л першапачаткова (пачатак XVIII ст.) ’дзённік, кніга дзённых запісаў’, потым (сярэдзіна XVIII ст.) ’літаратурнае выданне’ (Біржакова, Очерки, 167). Франц. journal ’дзённы запіс’, з XVII ст. ’выданне’, Блох-Вартбург, 347). Слова пашыралася ў большасці еўрап., у тым ліку слав. моў. У бел. з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пара́дны

I в разн. знач. пара́дный;

~нае шэ́сце — пара́дное ше́ствие;

~ная фо́рма — пара́дная фо́рма;

п. вы́гляд — пара́дный вид

II: п. за́піс ист. поря́дная за́пись;

~ная гра́мата — ист. поря́дная гра́мота

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bespíelen

vt

1) (i)гра́ць (на музычным інструменце), выпрабо́ўваць (музычны інструмент)

2) рабі́ць за́піс (на плыту, на стужку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АРЫЯБХА́ТА

(476, Кусумапур, паблізу сучаснага горада Пата, Індыя — каля 550),

індыйскі астраном і матэматык. У творы «Арыябхатыям» выклаў некаторыя матэматычныя звесткі, неабходныя для астранамічных вылічэнняў: здабыванне квадратнага і кубічнага каранёў, найпрасцейшыя задачы на складанне і рашэнне ўраўненняў, правілы падсумавання радоў, табліцу сінусаў, прыбліжанае значэнне ліку π = 3,1416 і інш. Увёў запіс лікаў пры дапамозе літар санскрыту.

Літ.:

Володарский А.И. Ариабхата. М., 1977.

т. 2, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)