Плеўры́т ’запаленне плеўры’ (ТСБМ; віл., Сл. ПЗБ). З лац. pleurītis < ст.-грэч. πλευρίτις ’калаццё ў баках’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozognienie

н.

1. запаленне;

2. гарачнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фібрыно́зны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з запаленчым працэсам, які характарызуецца выдзяленнем поту з наяўнасцю ў ім фібрыну. Фібрынознае запаленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгкае н. анат. Lúnge f -, -n;

запале́нне лёгкіх мед. Lúngenentzündung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Лёўкі ’запаленне калявушнай залозы’ (брасл., шальч., Сл. паўн.-зах.). Запазычана з літ. liaukos ’тс’; параўн. liauka ’залоза’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Круп ’запаленне гартані і трахеі’ (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову з франц. croup ’тс’ (Шанскі, 2, 8. 416).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бронхапнеўмані́я, ‑і, ж.

Запаленне лёгкіх, якое характарызуецца паражэннем найдрабнейшых бронхаў і пераходам запаленчага працэсу на лёгачную тканку; ачаговая пнеўманія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Venenentzündung

['ve:-]

f -, -en мед. запале́нне ве́н(аў), флебі́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Parodontóse

f -, -n мед. параданто́з, запале́нне калязу́бных тка́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Entzündung

f -, -en

1) загара́нне; запа́льванне; мед. запале́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)