Verbum

пахо́джанне, -я, н.

1. Прыналежнасць па нараджэнні да якой-н. нацыі, класа, саслоўя.

Беларус па паходжанні.

Сацыяльнае п.

2. Узнікненне, паяўленне.

П. жыцця на зямлі.

мярцві́ць, 1 ас. адз. звычайна не ўжыв., -віш, -віць; -вім, мерцвіце́, -вя́ць; незак., каго-што.

1. Пазбаўляць жыцця, губіць.

2. перан. Рабіць пустынным, змярцвелым (разм.).

некрало́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Афіцыйнае паведамленне ў сувязі са смерцю каго-н. з кароткай характарыстыкай яго жыцця і дзейнасці.

|| прым. некралагі́чны, -ая, -ае.

но́раў, -раву, мн. -равы, -аў, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

Круты н.

Розныя па нораве.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

◊

З норавам — упарты, наравісты.

прыво́льны, -ая, -ае.

1. Свабодны, прасторны.

Прывольныя палі.

2. Пра ўмовы жыцця: вольны, нічым не абмежаваны.

Прывольнае жыццё.

Прывольна (прысл.) жывецца.

|| наз. прыво́льнасць, -і, ж.

рацыяналі́зм, -у, м.

1. Кірунак у ідэалістычнай філасофіі, які лічыць розум адзінай крыніцай пазнання.

2. Разважлівыя, без эмоцый адносіны да жыцця.

|| прым. рацыяналісты́чны, -ая, -ае.

уваскрэ́слы, -ая, -ае.

1. У рэлігійных уяўленнях: які ўваскрэс, вярнуўся да жыцця.

2. перан. Які зноў ажыў, праявіўся з ранейшай сілай.

Уваскрэслае ў памяці мінулае.