адпа́с, ‑у, м.

Адкорм, адгул жывёлы на пашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухро́гі, ‑ая, ‑ае.

З двума рагамі. Двухрогія жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́д³, -у, М -дзе, м. (разм.).

Асобая, адборная парода свойскай жывёлы.

Свінні добрага заводу.

Пакінуць на з.

|| прым. завадскі́, -ая, -ае.

З. жарабок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валье́ра, -ы, мн. -ы, -е́р, ж.

Абгароджаная пляцоўка для ўтрымання жывёлы, птушак (у заапарку і пад.).

|| прым. валье́рны, -ая, -ае.

Вальернае ўтрыманне звяроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аза́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Задняя частка тулава жывёлы.

Конь падкідаў азадкам, брыкаўся.

2. Задняя частка тушы.

|| прым. аза́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анімі́зм, -у, м.

Сістэма ўяўленняў пра існаванне духа, душы ў чалавека, жывёлы, расліны, прадметаў; адухаўленне сіл і з’яў прыроды.

|| прым. анімісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цеплакро́ўныя, -ых, адз. -ае, -ага, н.

Жывёлы з адносна пастаяннай тэмпературай цела, якая не залежыць ад тэмпературы навакольнага асяроддзя (большасць млекакормячых і птушкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приве́с м., с.-х. прыбаўле́нне ў вазе́;

приве́с скота́ прыбаўле́нне жывёлы ў вазе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́тский

1. (для скота) жывёльны, для жывёлы, быдля́чы;

2. перен. (грубый, подлый) сві́нскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Viehbestand

m -(e)s пагало́ўе жывёлы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)