berate [bɪˈreɪt] v. fml мо́цна га́ніць, свары́цца; дава́ць наганя́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

criticize, BrE -ise [ˈkrɪtɪsaɪz] v. крытыкава́ць; дава́ць крыты́чны ана́ліз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шарсці́ць разм (даваць прачуханку) j-m den Kopf wáschen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

патака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму ў чым або чаму (разм.).

Тое, што і патураць.

П. дзецям у свавольствах або свавольствам дзяцей.

|| наз. пата́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Не даваць патачкі каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трактава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

1. Разглядаць, расцэньваць якім-н. чынам.

Па-новаму т. пытанне.

2. Даваць тлумачэнне чаму-н., тлумачыць.

Т. закон.

|| наз. трактава́нне, -я, н. і тракто́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́гадна,

1. Прысл. да выгадны.

2. у знач. вык. Прыносіць выгаду, даваць карысць, прыбытак. Калгасу выгадна павялічыць пагалоўе жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бажы́цца, бажуся, божышся, божыцца; незак.

Даваць клятву, ужываючы слова «далібог». А Крамнік божыцца, клянецца: — Няхай язык адсохне, — прысягае. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадукцы́йнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць прадукцыйнага (у 1 знач.). Прадукцыйнасць працы.

2. Здольнасць даваць прадукцыю (пра сельскагаспадарчую жывёлу, птушку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інструктава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго-што.

Даць (даваць) каму-н. кіруючыя ўказанні.

І. рабочых па тэхніцы бяспекі.

|| зак. таксама праінструктава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. інструкта́ж, -у, м. і інструктава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дары́ць ​1, дару, дорыш, дорыць; незак.

1. што. Даваць у якасці падарунка, аддаваць бязвыплатна. Дарыць кветкі. □ Падарункі, вядома, могуць быць розныя. Гэта ўжо ў залежнасці ад матэрыяльных магчымасцей таго, хто дорыць. Лынькоў. Дзяўчаты з усмешкай Дарылі [салдатам] букеты. Танк.

2. каго. Даваць каму‑н. падарунак, падарункі; абдорваць. Дарыць маладых. // чым. Даваць каму‑н. міласціну. [Марыля:] Чым больш на жабраку торбаў, тым лепш такога дораць. Купала.

дары́ць ​2, ‑рыю, ‑рыеш, ‑рые; зак., што.

Скончыць рыць; вырыць да канца ці да якога‑н. месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)