Сэ́рса (сэ́рсо) ’гульня з абручыкамі’ (гродз., Нар. словатв.). Відаць, праз польск. serso ’тс’ з франц. cerceau ’абруч’, параўн. Варш. сл., 6, 75. Адзначанае ў ТСБМ серсо ’гульня з абручом’ запазычана праз рус. серсо ’дзіцячая гульня з колцам’ таго ж паходжання, гл. Фасмер, 3, 610.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карамбо́ль, ‑ю, м.

У більярднай гульні — рыкашэтны ўдар шара, які адскочыў ад другога шара, па трэцяму. // Більярдная гульня ў тры шары з прымяненнем такога ўдара.

[Фр. carambole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самалюбі́васць, ‑і, ж.

Тое, што і самалюбства. [Шыковіч] не вызначаўся залішняй самалюбівасцю, але яго заўсёды абурала, калі дзе пачыналася палітыканства — гульня ў важнасць і строгасць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́ніс, ‑а, м.

Спартыўная гульня з мячом і ракеткамі на пляцоўцы-корце з сеткай пасярэдзіне. Спаборніцтва па тэнісу.

•••

Настольны тэніс — тое, што і пінг-понг.

[Англ. tennis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozrywka

ж. забава; пацеха;

rozrywka umysłowa — інтэлектуальная гульня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

квач​II м (дзіцячая гульня) Fángen n -s, Fángspiel n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Евор ’дзіцячая гульня (дзеці ходзяць парамі)’ (ТС). Па паходжанню звязана з явар (гуляць у явар) (НС). Гэта таксама гульня хлопчыкаў і дзяўчынак парамі, падобная да гульні ў гарэлкі. Ці існуе сувязь явар з назвай дрэва? (гл. Цыхун, НС, с. 268). Тэрыторыя, на якой распаўсюджана гульня ў явар (гл.), — заходнебеларуская.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bowling

[ˈboʊlɪŋ]

n.

1) гульня́ бо́ўлінг

2) гуля́ньне ў ку́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гіпакры́зія

(гр. hypokrisis = прытворства, гульня)

крывадушнасць, двудушнасць, прытворства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

жму́ркі, ‑рак; адз. няма.

Гульня, у якой адзін з удзельнікаў з завязанымі вачамі ловіць астатніх.

•••

Гуляць у жмуркі гл. гуляць.

Хоць у жмуркі гуляй гл. гуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)