Парнакапытная жвачная жывёліна сямейства пустарогіх; горная каза з невялікімі рагамі. Па.. [сцежках] прыходзяць да вадапою ласі, групкі бесклапотных сарнаў.Пестрак.Там [у лесе], казалі, водзяцца Сарны і дзікі, Там, казалі, плодзяцца У норах барсукі.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Bérgbahn
f -, -en
1) го́рная чыгу́нка
2) фунікулёр, кана́тная даро́га
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Bérgbau
m -(e)s
1) го́рная прамысло́васць
2) го́рныя распрацо́ўкі [радо́вішчы]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Hóchland
n -(e)s, -länder i -e пласкаго́р’е, го́рная краі́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
эдэльве́йс, ‑у і ‑а, м.
1.‑у. Горная травяністая расліна сямейства складанакветных, суквецце якой падобна на белую зорку.
2.‑а. Кветка гэтай расліны. Марта падала мне кветачку з далікатнымі белымі пялёсткамі — высакагорны альпійскі рамонак-эдэльвейс.Даніленка.
[Ням. Edelweiß.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГЕ́РЛАХАЎСКІ-ШЦІТ
(Gerlachowskyštit),
самая высокая горная вяршыня Карпат, на тэр. Славакіі. Выш. 2655 м. Складзена з гранітаў. Уваходзіць у склад Татранскага нацыянальнага парку.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
глі́на, ‑ы, ж.
Асадкавая горная парода, вязкая ў вільготным стане, якая ляжыць на паверхні зямлі або пад глебай (скарыстоўваецца для ганчарных вырабаў, будаўнічых і скульптурных работ).
•••
Белая гліна — тое, што і каалін.
Змяняць гаршкі на глінугл. змяняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штрэк, ‑а, м.
Спец. Гарызантальная падземная горная выпрацоўка, накіраваная па лініі пласта карыснага выкапня і не мае прамога выхаду на паверхню. Транспарцёры падвозяць здабытую соль з бакавых штрэкаў на падземны руднічны двор і паднімаюць на паверхню.В. Вольскі.
[Ад ням. Strecke.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смала́ж Teer m -s, -e; Harz n -es, -e (здраўніны); Pech n -(e)s, -e (вар);
го́рная смала́ Bérgharz n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
змеяві́к, змеевіка, м.
1. Спіралепадобная трубка ў цеплаабменных апаратах. Змеявік перагоннага апарата. □ [Настаўніцы] выявілі, што ў іх не хапае адн[ой] рэчы — мядзянай трубкі, якую звычайна завуць змеевіком.Дубоўка.
2.Горная парода зялёнага колеру з разнастайнымі адценнямі — ад амаль чорнага да светла-фісташкавага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)