gaz, ~u

м. газ;

gaz ziemny — прыродны газ;

włączyć (wyłączyć) gaz — запаліць (выключыць) газ;

gaz świetlny — свяцільны газ;

gaz łzawiący — слёзацечны газ;

gaz duszący — удушлівы газ;

dodać ~u разм. перан. паскорыць працу;

~em! — хутчэй!;

być pod ~em (na ~ie) — быць пад чаркай; быць пад мухай; быць нападпітку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

carbon dioxide

вуглекіслата́, вуглекі́слы газ

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schlágwetter

n -s, - рудні́чны [грыму́чы] газ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Érdgas

n -es прыро́дны [натура́льны] газ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sénfgas

n -es іпры́т (газ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gáze

[-zə]

f -, -n газ, цюль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Léuchtgas

n -es, - свяці́льны газ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нагнясці́, -гняту́, -гняце́ш, -гняце́; -гняцём, -гнецяце́, -гняту́ць; -гняці́; зак., што і чаго.

Пры дапамозе ціску перамясціць і сканцэнтраваць у абмежаванай прасторы (газ, вадкасць).

Н. паветра.

|| незак. нагнята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. нагнята́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыму́чы, -ая, -ае.

1. Які стварае рэзкія гукі, моцны шум.

Грымучыя калёсы.

2. Шумны, гучны.

Г. аркестр.

○

Грымучая ртуць — выбуховае хімічнае рэчыва ў выглядзе крышталічнага белага парашку.

Грымучы газ — выбуховая сумесь вадароду з кіслародам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калчада́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калчадану. Калчаданны газ. // Які змяшчае ў сабе калчадан. Калчаданная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)