average2 [ˈævərɪdʒ] adj.
1. сярэ́дні;
an average cost/price сярэ́дняя цана́
2. нарма́льны, звыча́йны;
children of above/below average intelligence дзе́ці з інтэле́ктам вышэ́й/ніжэ́й сярэ́дняга
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вы́махаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Вырасці, стаць высокім. На балоце трава вымахала ў пояс. Сабаленка. [Кандратовіч:] — Здаецца, яшчэ нядаўна пяшком пад стол хадзіў, а цяпер на цэлую галаву вымахаў вышэй за мяне! Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няўця́м, безас. у знач. вык.
Разм. Незразумела; не прыйшло ў галаву. Якая ж дарога ў яго за плячыма, Якія заслугі — самому няўцям. Гілевіч. Яму было зусім няўцям, Што чалавек вышэй за горы. Свірка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перано́ска, ‑і, ДМ ‑носцы, ж.
Разм.
1. Дзеянне паводле дзеясл. пераносіць — перанесці (у 1–6 знач.).
2. Р мн. ‑сак. Пераносная лямпа. Славік падняў вышэй «пераноску», ад яркага святла якой слязіліся вочы. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаздаво́ленне, ‑я, н.
Тое, што і самаздаволенасць. Пасля гэтага разважання з самім сабой у Смачнага зноў з’явілася самаздаволенне, што ён, камуніст Смачны, змог званне партыйца, рэвалюцыянера паставіць вышэй пачуццяў сяброўскіх, хай самых моцных. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бранзале́т
(польск. branzoleta, ад фр. bracelet)
упрыгожанне ў выглядзе вялікага кольца з высакародных металаў, слановай косці, якое носяць на руцэ вышэй кісці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
óben stéhend
a вышэйназва́ны, вышэйпрыве́дзены, вышэйпамянёны
im óben Stéhenden — як было́ ска́зана вышэ́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
überordnen
vt ста́віць вышэ́й за і́ншага
er ist mir übergeordnet — ён мой нача́льнік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hinwégsehen
* vi (über A) глядзе́ць вышэ́й (над галовамі, паўз акуляры і да т.п.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
індывідуалі́зм, ‑у, м.
Асноўны прынцып буржуазнага светапогляду, які ставіць інтарэсы адной асобы (індывідуума) вышэй за інтарэсы грамадства, калектыву. // Імкненне да яркага праяўлення сваёй асобы незалежна ад калектыву, а таксама паводзіны, у якіх праяўляецца гэта імкненне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)