Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
БО́ЦЕЎ,
самая высокая вяршыня гор Стара-Планіна, у Балгарыі. Выш. да 2376 м. Складзены з гранітаў. Вяршыня плоская, укрытая лугамі. Названа ў гонар балг. паэта-рэвалюцыянера Х.Боцева.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
выда́тны, -ая, -ае.
1. Які вылучаецца сярод іншых, славуты; які карыстаецца вялікай вядомасцю.
В. вучоны.
2. Незвычайны, выключны.
В. розум.
Выдатныя здольнасці.
3. Вельмі добры.
Прадукцыя выдатнай якасці.
Ты ж выдатна (прысл.) спяваеш.
4.у знач.наз.выда́тна, нескл., н. Самая высокая адзнака (у 4 знач.).
Атрымаць выдатна па хіміі.
|| наз.выда́тнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
танкля́вы, ‑ая, ‑ае.
Не зусім тонкі, танкаваты. З другога боку высокая танклявая елка праціскае скрозь дубовыя галіны свае зялёныя калючыя лапы.Колас.[Вася] выбраўся на дарогу і непадалёк убачыў знаёмую танклявую постаць Валі.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчы́тны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і шчыльны (у 1, 2 знач.). Столь у хаце — высокая, шчытная, з добрага жоўтага дрэва, без сукоў.Ермаловіч.Укрытая шчытнымі хмарамі, ноч проста млела ў густой цеплыні.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сапра́на
(іт. soprano)
1) высокі жаночы голас, а таксама спявачка, якая мае такі голас;
2) самая высокая партыя ў хоры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
appreciation[əˌpri:ʃiˈeɪʃn]n.
1. (высо́кая) ацэ́нка (чаго-н.)
2. разуме́нне (чаго-н.)
3.fml рэцэ́нзія (асабліва станоўчая); стано́ўчы во́дгук
4.finance рост ва́ртасці; павышэ́нне цаны́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
грот1, ‑а, М гроце, м.
Штучная або прыродная пячора. Абследаваць грот.
[Іт. grotta.]
грот2, ‑а, М гроце, м.
Ніжні парус на грот-мачце.
•••
Грот-мачта — сярэдняя, самая высокая мачта на парусных і вёсельных суднах.
[Ад гал. groot— вялікі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суту́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. З крыху сагнутай спінай і высунутымі паперад плячамі; згорблены. [Усцін] стаяў, паныла апусціўшы галаву, высокі; трохі сутулы, збянтэжаны.Марціновіч.На парозе хаты з’явілася высокая, крыху сутулая постаць дзядзькі Вінцука.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВЯЛІ́КІЯ ГІМАЛА́І,
самая высокая частка Гімалаяў
[да 8848 м, г. Джамалунгма (Эверэст)],
якая цягнецца ўздоўж іх восевай зоны. Складзены пераважна з крышт. парод і сланцаў. Характэрны альпійскі рэльеф. Снежнікі, ледавікі.