múrren

vi бурча́ць, бурката́ць, выка́зваць незадавальне́нне

óhne zu ~ — пако́рліва, цярплі́ва, мо́ўчкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

okazywać

незак.

1. аказваць; праяўляць, выяўляць;

okazywać zainteresowanie — выказваць зацікаўленасць;

2. паказваць; прад’яўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

litować się

незак. nad kim/czym шкадаваць каго/што; спачуваць, выказваць шкадаванне каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

праці́віцца, ‑ціўлюся, ‑цівішся, ‑цівіцца; незак.

Выказваць нязгоду, супраціўляцца. Пачалі будаваць дарогу праз балота. Старыя працівіліся, але моладзь не ўтаймавалася, пакуль не ўзяла верх. Чарот. Дзеду Талашу не сядзіцца ў хаце, але і ад хаты адрывацца не выпадае, тым болей, што бабка Наста працівіцца гэтаму. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zóllen

vt

1) плаці́ць (мыта)

2) гіст. плаці́ць (даніну)

3)

j-m Áchtung ~ — ака́зваць каму́-н. (нале́жную) паша́ну [пава́гу]

j-m Béifall ~ — выка́зваць каму́-н. адабрэ́нне

j-m Dank ~ — выка́зваць каму́-н. падзя́ку

j-m Bewúnderung ~ — выка́зваць каму́-н. захапле́нне, захапля́цца кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dárstellen

аддз. vt

1) малява́ць; пака́зваць

2) выка́зваць, апі́сваць

3) выко́нваць (ролю)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выража́ть несов.

1. (обнаруживать) выяўля́ць; (показывать) пака́зваць; (передавать) перадава́ць; (отражать) адлюстро́ўваць;

карти́на выража́ет за́мысел худо́жника карці́на выяўля́е (перадае́) заду́му мастака́;

лицо́ выража́ло гнев твар адлюстро́ўваў гнеў;

2. (высказывать) выка́зваць;

красноречи́во выража́ть свои́ мы́сли красамо́ўна выка́зваць свае́ ду́мкі;

3. мат. выража́ць;

выража́ть в ци́фрах выража́ць у лі́чбах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэпетава́ць ’злавацца, сердаваць’ (Ян.), рыпытова́тэ ’крычаць, лямантаваць’ (драг., Нар. лекс.). Укр. репетова́ть ’крычаць з усяе моцы; плакаць’, репетувати ’лямантаваць; лаяцца’, рус. репетитъ ’хутка гаварыць’, репетиться ’выказваць незадаволенасць’, чэш. repetit ’хутка і невыразна гаварыць’ экспрэсіўнае ад reptati ’рашаць’ < прасл. *rъptati, дзе rъp‑ — гукапераймальная аснова. (Махэк₂, 512–513; Рэйзак, 536–537). Гл. яшчэ рэптаці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

недаўмява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Быць у недаўменні; выказваць, выяўляць недаўменне. — Дык чаго ж ты прыйшла? — недаўмявае дзед Купрыян. [Аўгіня:] — Прыйшла забраць тое, што прынесла з сабою з дому. Колас. Калісьці кітайскія літаратары пускалі ў жыццё свае творы без подпісу, ананімна. Чытаў я пра гэта ў юнацтве і недаўмяваў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.

1. Выказваць, адчуваць агіду да каго‑, чаго‑н. адмоўнага, брыдкага; гадзіцца. [Арлоўскі:] — Не даваць ніякага спуску парушальнікам! Цягнуць іх на сход, на суд грамадскі! І сарамаціць так, каб парушальнік брыдзіўся самога сябе за свой учынак! Паслядовіч.

2. Тое, што і брудзіцца.

3. Зал. да брыдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)