Віртуо́з ’артыст, які дасканала валодае тэхнікай свайго майстэрства’ (БРС, КТС). Запазычана з рус. виртуо́з (Крукоўскі, Уплыў, 76) < франц. virtuose < іт. virtuoso ’выдатны, моцны, дабрачынны’ (Шанскі, 1, В, 103–104). Фасмер (1, 319 выводзіць рус. лексему з іт. virtuoso < лац. virtus ’дабрачыннасць’. Сюды ж віртуозны, віртуознасць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кла́сік

(лац. classicus = першакласны)

1) выдатны пісьменнік, дзеяч мастацтва, навукі;

2) прадстаўнік класіцызму ў літаратуры і мастацтве;

3) спецыяліст па класічнай філалогіі (грэчаскай і лацінскай мовах і літаратурах).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

shining

[ˈʃaɪnɪŋ]

adj.

1) сьве́тлы, я́сны, бліску́чы

2) выда́тны, надзвыча́йны (пра здо́льнасьці, дасягне́ньні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зна́вец, знаўца і зна́ўца, ‑ы, м.

Чалавек, які валодае спецыяльнымі ведамі, пазнаннямі ў якой‑н. галіне; знаток. Музыку ж ён надта любіў і лічыў сябе закончаным знаўцам яе. Грамовіч. Выдатны майстра і тонкі знаўца жывога слова, Кузьма Чорны па-горкаўску ставіўся да мовы пісьменніка. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прекра́сный

1. (очень красивый) (ве́льмі) прыго́жы; (чудесный) цудо́ўны;

2. (очень хороший) (ве́льмі) до́бры, выда́тны, цудо́ўны;

прекра́сный челове́к ве́льмі до́бры (выда́тны, цудо́ўны) чалаве́к;

◊

прекра́сный пол шутл. прыго́жы пол;

в одно́ прекра́сное вре́мя аднаго́ дня (аднаго́ ра́зу); (однажды) адно́йчы; (когда-нибудь) калі́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áusnehmend

1.

a выда́тны, асаблі́вы, выклю́чны

2.

adv ве́льмі, надзвы́чай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

accomplished [əˈkʌmplɪʃt] adj.

1. уме́лы; майстэ́рскі; кваліфікава́ны; даскана́лы;

an accomplished violinist выда́тны/цудо́ўны скрыпа́ч;

an accomplished poet ма́йстар паэты́чнага сло́ва

2. вы́хаваны, культу́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

brilliant​2 [ˈbrɪliənt] adj.

1. бліску́чы; выда́тны; выбі́тны;

a brilliant idea бліску́чая ідэ́я

2. я́ркі; бліску́чы, зіхатлі́вы, зіхо́ткі;

brilliant sunshine я́ркае со́нечнае святло́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

distinction [dɪˈstɪŋkʃn] n.

1. адро́зненне

2. адме́тная асаблі́васць;

a writer of distinction выда́тны пісьме́ннік

3. паша́на;

give smb. a distinction ушанава́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пры́клад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Канкрэтная з’ява, факт, якія прыводзяцца для тлумачэння, доказу чаго-н.

Ілюстраваць выступленне прыкладамі.

Гістарычныя прыклады.

2. Дзеянне, якое служыць узорам для пераймання, а таксама ўвогуле выдатны ўзор чаго-н.

Па прыкладзе дарослых (так, як робяць дарослыя). Паказаць п. чаго-н. П. геройства.

3. Матэматычнае практыкаванне, якое патрабуе некаторых дзеянняў над лікамі.

Алгебраічныя прыклады.

Рашыць прыклады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)