Verbum

анлайнавы слоўнік

першы прыметнік

гл. адзін.
Першапачатковы, самы ранні, які з’явіўся крыніцай або аб’ектам дзеяння раней за іншых.
- Першае ўражанне.
- Не першага веку (не малады).
- Прадукт не першай свежасці (пачынае псавацца).
- П. рэйс.
Самы лепшы з усіх у якіх-н. адносінах, выдатны, добры.
- П. майстар.
- П. гатунак.
Рэдкая страва, што падаецца ў пачатку абеду (суп, боршч і пад.).
- З’есці першае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыклад¹ назоўнік | мужчынскі род

Канкрэтаая з’ява, факт, які прыводзіцца для тлумачэння, доказу чаго-н.
- Ілюстраваць выступленне прыкладамі.
- Гістарынныя прыклады.
Дзеянне, якое служыць узорам для пераймання, а таксама ўвогуле выдатны ўзор чаго-н.
- Па прыкладу дарослых (так, як робяць дарослыя).
- Паказаць п. чаго-н.
- П. геройства.
Матэматычнае практыкаванне, якое патрабуе некаторых дзеянняў над лікамі.
- Алгебраічныя прыклады.
- Рашыць прыклады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

атэставаць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

1. Даць (даваць) водгук, характарыстыку. — Разумны! — з павагай атэстуе .. [Насця] парторга. Васілевіч.

2. Прысвоіць (прысвойваць) званне каму‑н. Кансерваторыю закончыў Агафон Па класу, як гаворыцца, вакала. — Выдатны барытон! — Камісія яго атэставала. Валасевіч.

•••

Атэставаць сябе — паказаць (паказваць) сябе з якога‑н. боку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

класік, ‑а, м.

1. Выдатны, агульнапрызнаны пісьменнік, дзеяч навукі або мастацтва. Класікі марксізма-ленінізма. Янка Купала, і Якуб Колас — класікі беларускай літаратуры.

2. Прадстаўнік класіцызму (у 1 знач.) у літаратуры і мастацтве.

3. Спецыяліст у галіне класічнай філалогіі. Філолаг-класік. // У дарэвалюцыйнай Расіі — той, хто закончыў класічную гімназію.

[Лац. classicus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стваральнік, ‑а, м.

Той, хто стварае што‑н.; тварэц. Працоўныя масы — стваральнікі ўсіх матэрыяльных і духоўных каштоўнасцей, галоўны герой гісторыі — павінны былі стаць і галоўным героем літаратуры. Івашын. [Я. Колас] з’яўляецца разам з Янкам Купалам стваральнікам беларускай літаратурнай мовы. «Полымя». // Арганізатар. [Шырма] .. выдатны дзеяч нашай культуры, стваральнік славутага беларускага хору. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

marvelous

[ˈmɑ:rvləs]

adj.

1) цудо́ўны, надзвыча́йны

2) непраўдападо́бны, невераго́дны

3) informal ве́льмі до́бры, раско́шны, выда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tip-top

разм.

1. прысл. дасканала, выдатна, цудоўна;

2. прым. дасканалы, выдатны, цудоўны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

майстар назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст у якім-н. рамястве, у якой-н. галіне вытворчасці.
- М. па абутку.
- Выдатны м.
Кіраўнік асобнага ўчастка вытворчасці, цэха.
- Зменны м.
Чалавек, які дасягнуў высокага майстэрства ў сваёй справе.
- М. жывапісу.
- М. спорту (званне).
на што і з інфінітывам: Аб лоўкім, здатным да чаго-н. чалавеку (размоўнае).
- М. на розныя штукі.

|| жаночы род: майстрыха.

|| прыметнік: майстроўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

садоўніцтва, ‑а, н.

1. Занятак садоўніка; майстэрства даглядаць сад.

2. Развядзенне садовых раслін як галіна сельскай гаспадаркі. Даручылі мне людзі нашы крыху падвучыцца і ўзяць у калгасе садоўніцтва ў свае рукі. Скрыпка. // Раздзел сельскагаспадарчай навукі аб развядзенні і вырошчванні садоў. Ад уваходу пачынаецца жывапісная алея — выдатны ўзор дасягненняў нашага дэкаратыўнага садоўніцтва. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбо́рны

1. (выдатны) (áus)erlésen, áusgesucht; érstklassig; gewählt; Elíte-; Áuslese-;

адбо́рнае во́йска Elítetruppen pl;

2. разм áusgesucht;

адбо́рная ла́янка разм die schlímmsten Schímpfworte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)