Плавы́ня ’плывучы востраў’ (паўн.-усх., КЭС), смал. плави́на ’тс’. Да плаў1 (гл.) < прасл. *рlаvъ — пра нейкі плаваючы прадмет. Суф. -ы́ня ўзыходзіць да прасл. *-ynʼi, параўн. *pustynʼi, *jaskynʼi ’пячора’. Рус. пла́вень ’нізкі рачны востраў, які ў разводдзе заліваецца вадой’, утвораны ад *plav‑a‑ti пры дапамозе суф. -ьn’ь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Long Island

[,lɔ:ŋˈaɪlənd]

во́страў Лонг-А́йлэнд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Man, Isle of

[,aɪləvˈmæn]

во́страў Мэн

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Saint Helena

[seɪnthɪˈli:nə]

во́страў Сьвято́й Але́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Себу,

востраў у цэнтр. ч. Філіпінскага архіпелага.

т. 14, с. 286

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Эльба,

востраў у Тырэнскім моры.

т. 18, кн. 1, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лу́да

(карэл. luodo)

невялікі камяністы востраў, пазбаўлены расліннасці (напр. на ўзбярэжжы Белага мора).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паліне́зія

(ад палі- + гр. nesos = востраў)

адна з асноўных астраўных груп у Акіяніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

в.

1. (вёска) Dorf n;

2. (востраў, выспа) Insel f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пабразгаце́ць, ‑гачу, ‑гаціш, ‑гаціць; ‑гацім, ‑гаціце; зак.

Тое, што і пабразгатаць. [Максім] пабразгацеў у каморы начыннем, узяў малаток, бабку для кляпання касы, нейкі адмысловы шпянёк, пласкагубцы і, кінуўшы Толю «пайшлі!», падаўся з ім на востраў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)