бо́ма ж.
I (рычаг) ва́га
II спец. (перемычка на реке из связанных брёвен) за́пань
III обл. бубе́нчик м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ма́кавы ма́ковый;
◊ ~вага зярня́тка (ма́кавай расі́нкі) у ро́це не было́ — ма́кового зёрнышка (ма́ковой роси́нки) во рту не́ было
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
весы́ ед. нет вага́, -гі́ ж., мн. ва́гі, -гаў; (с коромыслом) ша́лі, -ляў ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пу́тное сущ., разг. талко́вае, -вага ср.; (хорошее) до́брае, -рага ср.;
ничего́ пу́тного нічо́га талко́вага (до́брага);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Разважа́ць ’абмяркоўваць, узважваць усе аргументы за і супраць’ (Нас.), ’рассейваць трывогу, суцяшаць’ (Нас., Сержп.). Паводле Насовіча (там жа, 546), ад вага́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
не́та прым і прысл нескл камерц nétto;
вага́ не́та Néttogewicht n -(e)s, -e, Réingewicht n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спружы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які ідзе на выраб спружын. Спружынны дрот. // Які мае спружыны, зроблены на спружынах (пра мэблю). Спружынны матрац. □ Дамы драўляныя, вялікія, на чатыры ды пяць пакояў, з мяккімі спружыннымі канапамі і крэсламі. Русецкі. // Які дзейнічае пры дапамозе спружыны, спружын. Спружынная вага. □ Спружынная жарліца — больш дасканалая і надзейная снасць. Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Перасве́р, перасвір, перасверт ’вага-рычаг у студні з жураўлём’ (круп., барыс., ДАБМ, камент., 809; круп., Сл. ПЗБ), пірасʼвер ’тс’, пераабірай (круп., Шатал.), сюды ж перасве‑ равацца ’перавесіцца’ (паст., ігн., Сл. ПЗБ). Да пера- і асвер (гл.), якое прыйшло з лат. мовы, параўн. лат. svirat sviru ’вага- журавель (у калодзежы)’, svert ’нахіляць, вешаць, паднімаць з дапамогай рычага’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 52 і інш. літ-pa), літ. persisverti ’перавесіцца’ (Сл. ПЗБ, 3, 500).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spezífisch
a
1) спецыфі́чны
2) фіз. удзе́льны
~es Gewícht — удзе́льная вага́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
*Свірэ́ня (сʼвире́нʼа) ‘вага ў студні з жураўлём’ (ДАБМ, камент., 809). Запазычанне з балцкіх моў (этымалогію і літ-ру гл. пад асвер, а таксама свіршня і свір).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)