пастая́нства, -а, н.

1. Нязменнасць у якіх-н. адносінах якіх-н. уласцівасцей, якасцей, элементаў (спец.).

Закон пастаянства саставу.

2. Адсутнасць зменлівасці, цвёрдасць у чым-н.

П. прывычак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стандартыза́цыя, -і, ж.

1. Устанаўленне адзіных абавязковых стандартаў на што-н.

С. вырабаў лёгкай прамысловасці.

2. перан. Адсутнасць, знікненне ў чым-н. арыгінальнасці; шаблоннасць, трафарэтнасць.

С. думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несамасто́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць несамастойнага; адсутнасць самастойнасці. Несамастойнасць думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядобраўпара́дкаванасць, ‑і, ж.

Стан нядобраўпарадкаванага; адсутнасць добраўпарадкаванасці. Нядобраўпарадкаванасць вуліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некампле́ктнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан некамплектнага; адсутнасць камплекта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадрыхтава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан непадрыхтаванага; адсутнасць падрыхтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непатрэ́бнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць патрэбы ў кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрадузя́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць непрадузятага; адсутнасць прадузятасці. Непрадузятасць думкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афані́я, ‑і, ж.

Адсутнасць гучнага голасу пры захаванні гпэпту.

[Грэч. aphōnía — ад a — адмоўная часціца і phōné — гук, голас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безвыніко́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць безвыніковага; адсутнасць вынікаў. Безвыніковасць катаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)