лічы́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адна з першых стадый развіцця некаторых жывёльных арганізмаў (чарвей, насякомых, рыб), якія адрозніваюцца па відзе і будове ад канчаткова сфарміраванай жывёліны.

|| прым. лічы́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магістрату́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

1. Адна з форм падрыхтоўкі навуковых кадраў з ліку асоб, што маюць вышэйшую адукацыю і рыхтуюцца да атрымання акадэмічнай ступені магістра.

2. У некаторых краінах: назва судовага ведамства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sixtieth

[ˈsɪkstiəӨ]

1.

adj.

шасьцідзяся́ты

sixtieth anniversary — шасьцідзесяцігадо́вы юбіле́й

2.

n.

адна́ шасьцідзяся́тая ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ка́фліна, ‑ы, ж.

Разм. Адна плітка кафлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клубні́чына, ‑ы, ж.

Адна ягада клубніц; клубніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мілігра́м, ‑а, м.

Адна тысячная частка грама.

[Ад лац. mille — тысяча і gramma — грам.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міліме́тр, ‑а, м.

Адна тысячная частка метра.

[Ад лац. mille — тысяча і грэч. métron — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліа́ндрыя, ‑і, ж.

Спец. Адна з перажытачных форм шлюбу, пры якой адна жанчына мае некалькі мужоў адначасова, мнагамужжа; захавалася сярод некаторых плямён Тыбета і Індыі.

[Ад грэч. polý — многа і anēr (andros) — муж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каб², часц.

1. Ужыв. пры выказванні пажадання, скаргі, праклёну (звычайна ў пачатку простых сказаў).

Каб пілося і елася і болей хацелася.

2. Ужыв. пры выказванні сумнення ў магчымасці чаго-н.

Каб толькі адна гэта бяда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кабы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. кабыла.

2. Драўляная падстаўка пад струны ў музычных інструментах (скрыпцы, балалайцы).

3. Адна з дзвюх пласцінак з калёсікамі ў кроснах, да якіх падвешваюцца ніты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)