stinger [ˈstɪŋə] n.

1. AmE джа́ла

2. infml рэ́зкі ўдар, з’е́длівы адка́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сквітаць, ✂; зак. (разм.).

Разлічыцца з кім-н., аддаць пазычанае.

  • С. даўгі (перан.).
  • С. лік (у спорце: зрабіць лік аднолькавым).
  • С. мяч, шайбу (забіць мяч, шайбу) у адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ла́шчыцца, -шчуся, -шчышся, -шчыцца; незак., да каго і без дап.

3 ласкаю гарнуцца да каго-н.; старацца ласкай выклікаць ласку ў адказ. Л. да маці.

|| зак. прыла́шчыцца, -ла́шчуся, -ла́шчышся, -ла́шчыцца.

|| наз. ла́шчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

сквіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Разлічыцца з кім-н., аддаць пазычанае. С. даўгі.

2. У спорце: зрабіць лік аднолькавым; адыграцца. С. мяч, шайбу (забіць мяч, шайбу) у адказ. С. лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

інсты́нкт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыроджаная здольнасць рабіць бессвядомыя мэтанакіраваныя дзеянні ў адказ на змены ўнутранага або знешняга асяроддзя. І. самазахавання.

2. Падсвядомае прадчуванне чаго-н., унутранае чуццё. Мацярынскі і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

лакані́чны, ‑ая, ‑ае.

Сціслы і дакладна выказаны, выражаны; немнагаслоўны. Лаканічны стыль. Лаканічны адказ. □ Пісьмо было простае, кароткае, лаканічнае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Entgégnung

f -, -en пярэ́чанне, адка́з, рэ́пліка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

recriminate

[rɪˈkrɪmɪneɪt]

v.t.

вінава́ціць у адка́з на абвінава́чаньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wisecrack

[ˈwaɪzkræk]

n., Sl.

тра́пная заўва́га; дасьці́пны адка́з

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

здавальняючы, ✂.

  1. Даволі добры, які задавальняе пэўныя запатрабаванні.

    • З. адказ.
    • Работа выканана здавальняюча (прысл.).

  2. здавальняюча, нескл., н. Адзнака, якая абазначае самую нізкую станоўчую ацэнку ведаў.

    • Здаць экзамен на здавальняюча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)