Verbum

напа́свіць, -су́, -се́ш, -се́; -сём, -сяце́, -су́ць; напа́свіў, -віла; напасі́; зак., каго.

Пасучы на пашы, накарміць (пра жывёлу, птушак).

Н. кароў.

забалбата́ць, -бачу́, -бо́чаш, -бо́ча; -бачы́; зак. (разм.).

1. Пачаць балбатаць.

Нешта забалбатаў і пайшоў.

2. Забулькатаць, забулькаць (пра ваду і пад.).

заглыну́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак., каго-што (спец.).

Пра рыбу: праглынуць.

Шчупак заглынуў жыўца.

|| незак. заглы́тваць, -ае.

задзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. задзьмуць.

2. Пра вецер, мяцеліцу: дзьмуць, пранікаючы куды-н.

Часам у вокны задзімаў вецер.

задо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

Задняя частка якога-н. прадмета (звычайна пра павозку, мэблю).

Сесці ў задку калёс.

Цялячы з.

замле́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Анямелы, адзеравянелы.

Замлелыя ногі.

2. Млявы, расслаблены (пра стан чалавека).

Замлелая дзяўчынка.

|| наз. замле́ласць, -і, ж.

запустава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́е; зак.

1. Прыйсці ў стан заняпаду.

2. Абязлюдзець, апусцець (пра жыллё).

Запуставала вёска.

запушы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пу́шыць; -пу́шаны; зак., што.

Пра снег, іней: пакрыць тонкім пушыстым слоем.

Снег запушыў зямлю.

запыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Тое, што і запытаць (у 1 знач.).

З. пра сяброў.

|| незак. запы́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

глу́пства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Дурны ўчынак, думка, недарэчнасць.

2. Што-н. нязначнае, дробязнае.

Не варта гаварыць пра г.