То́ючыся, то́ючысь ’рабіць што-небудзь таемна’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр.). Да таі́цца (гл.). Аб мене а > о гл. Карскі 1, 94–102.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
harden [ˈhɑ:dn] v.
1. рабі́ць цвёрдым; рабі́цца цвёрдым; зацвердзява́ць, цвярдзе́ць;
The cement hardened. Цэмент зацвярдзеў.
2. умацо́ўваць; загарто́ўваць; загарто́ўвацца;
harden steel загарто́ўваць сталь
3. рабі́ць неадчува́льным; рабі́цца неадчува́льным, жо́рсткім;
harden one’s heart against smb. стаць бязлі́тасным да каго́-н.;
harden smb. to smth. рабі́ць каго-н. загартава́ным, выно́слівым да чаго-н.; умацо́ўваць;
harden to labour прывы́кнуць да ця́жкай пра́цы;
harden the body/oneself against cold прывуча́ць це́ла/сябе́ да хо́ладу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гравірава́ць
(ням. gravieren, ад фр. graver = вырэзваць)
рабіць малюнак або надпіс, выразаючы іх на цвёрдым матэрыяле (метале, дрэве, шкле і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
містыфіка́цыя
(фр. mystification, ад гр. mystes = які ведае таінства + лац. facere = рабіць)
наўмыснае ўвядзенне каго-н. у зман (напр. жартоўная м.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
настрыфіка́цыя
(ад лац. noster = наш + facere = рабіць)
прывядзенне ў адпаведнасць дыпломаў, выдадзеных замежнымі вышэйшымі навучальнымі ўстановамі, з дыпломамі айчынных навучальных устаноў.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
уніфіка́цыя
(ням. Unifikation, ад лац. unus = адзін + facere = рабіць)
звядзенне чаго-н. да адзінай формы, да адзінай нормы (напр. у. арфаграфіі).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
хапа́цца
1. (за што-н) gréifen* vi (nach D); sich fésthalten* (an D) sich (án)klámmern (an D) (чапляцца);
2. (пачынаць што-н рабіць) gréifen* vi (за што-н zu D); unternéhmen* vt (рабіць);
хапа́цца за ро́зум zur Vernúnft kómmen*;
хапа́цца за сало́мінку sich an éinen Stróhhalm klámmern
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
жартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.
1. з кім і без дап. Гаварыць або рабіць што‑н. несур’ёзна, смехам, для пацехі. Звінелі коні цуглямі, Паводдзе з плота рвалі, А з коннікамі смуглымі Дзяўчаты жартавалі. Гаўрусёў. // Весела вастрасловіць. — А ты, бачу, не забыў, што граблямі завецца, — жартаваў старшыня. Васілевіч.
2. з каго-чаго і без дап. Насміхацца, кпіць. Партызаны жартавалі з дзеда: — Ажэнім вас, дзед Цімох, навошта вам бабылём прападаць. Шчарбатаў.
3. з кім-чым. Несур’ёзна, безуважна адносіцца да каго‑, чаго‑н., недаацэньваць каго‑, што‑н. Са здароўем чалавека жартаваць нельга. Шахавец. З хваробай не жартуй: яшчэ другім наваратам адкінецца... Якімовіч.
4. Гаварыць, рабіць што‑н. нарокам, легкадумна. — Прыйшоў сватаць тваю малодшую дачку за цара Пастаянца. — Ну што ж, сватай, калі не жартуеш. Якімовіч.
•••
Жартаваць (гуляць) з агнём — рабіць тое, што можа пацягнуць за сабой непрыемныя вынікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
denaturalize
[,di:ˈnætʃərəlaɪz]
v.t.
1) рабі́ць ненатура́льным, шту́чным
2) пазбаўля́ць ране́й да́дзенага грамадзя́нства
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
frustrate
[ˈfrʌstreɪt]
v.t.
1) раскіда́ць, зрыва́ць (пля́ны); рабі́ць дарэ́мнымі спадзява́ньні
2) расчаро́ўваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)