excessive [ɪkˈsesɪv] adj. празме́рны; ве́льмі вялі́кі;
Excessive drinking can lead to stomach disorder. Празмернае ўжыванне алкаголю можа прывесці да захворвання страўніка.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
far1 [fɑ:] adj. (farther/further, farthest/furthest) далёкі, адда́лены
♦
a far cry from smth. ве́льмі непадо́бны да чаго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
v
1. (пісьмовае скар. ад verb) дзеясло́ў
2. infml (пісьмовае скар. ад very) ве́льмі
3. (пісьмовае скар. ад versus) су́праць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
awful [ˈɔ:fl] adj.
1. жахлі́вы, жу́дасны, стра́шны, страшэ́нны;
the awful horrors of war жа́хі вайны́
2. infml ве́льмі непрые́мны; страшэ́нны; надзвыча́йны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sketchily [ˈsketʃɪli] adv. схематы́чна, у агу́льных ры́сах, ко́ратка;
The book treats the problems too sketchily. У кнізе праблема разглядаецца вельмі схематычна.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зашмальцава́цца, ‑цуецца; зак.
Запэцкацца да бляску чым‑н. тлустым пры працяглым або неахайным карыстанні. Калені штаноў зашмальцаваліся. □ Паперы ад часу вельмі звільгатнелі, зашмальцаваліся. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галаднава́та,
1. Прысл. да галаднаваты.
2. безас. у знач. вык., каму. Пра не вельмі моцнае адчуванне голаду, хаценне есці. У вайну было галаднавата многім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гушчэ́зны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вельмі густы. Гушчэзны зараснік. □ Яе прывезлі з далёкай Англіі. А да таго сланіха жыла ў гушчэзных лясах гарачай Афрыкі. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блюзне́рства, ‑а, н.
Зневажанне, ганьбаванне бога, святых. // Зневажальныя словы. // Зневажанне чаго‑н. вельмі дарагога, паважанага. Характарызаваць мастака, музыканта іранічна тады было для.. [З. Бядулі] блюзнерствам. Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баразо́н, ‑у, м.
Штучна створанае вельмі цвёрдае крышталічнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца пры механічнай апрацоўцы паверхні металаў, шкла і інш. і пры вырабе тэрмаўстойлівых ізалятараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)