АМЕ́ГА,

назва апошняй літары грэч. алфавіта ω, што ўзнікла ў выніку графічнага відазмянення Ο («амікрон»). У класічным грэч. і візант. пісьме абазначала доўгі гук «о», мела лічбавае значэнне 800. З’явілася крыніцай для кірыліцкай ω («амега»). У старабел. пісьменстве ўжывалася для перадачы гука «о» пераважна ў пач. слоў («ωлво», «ωрати») і як лічба 800. У бел. мове, многіх еўрап. мовах слова «амега», азначае канец чаго-небудзь («альфа і амега» — пачатак і канец, усё галоўнае).

А.М.Булыка.

т. 1, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

навычэ́сваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выдаліць або здабыць часаннем вялікую колькасць чаго‑н. Навычэсваць кудзелі з ільну.

навычэ́сваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Вырабіць з дрэва сякерай, склюдам многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панатыка́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак.

1. чаго. Наты́каць многа чаго‑н. Панатыкаць іголак у падушачку.

2. што. Накалоць усё, многае.

панатыка́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., чаго.

Наткаць многа чаго‑н. Панатыкаць палатна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Абпаліць многа чаго‑н. Наабпальваць гаршкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адбіць, адкалоць нейкую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадко́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адкалоць многа чаго‑н. Наадколваць шчэпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадко́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Адкапаць вялікую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адпароць вялікую колькасць чаго‑н. прышытага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Вынайсці, стварыць, прыдумаць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-чаго.

Разм. Вынесці многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)