Verbum

інфармава́ны, -ая, -ае.

Добра дасведчаны ў чым-н., які валодае падрабязнай інфармацыяй адносна чаго-н.

|| наз. інфармава́насць, -і, ж.

інфармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак. і незак., каго (што).

Даць (даваць) інфармацыю. 1. прысутных аб выніках з’езда славістаў.

|| зак. таксама праінфармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны.

інфарма́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто інфармуе.

Дасведчаны і.

|| прым. інфарма́тарскі, -ая, -ае.

інфарма́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Навука аб агульных уласцівасцях і структуры навуковай інфармацыі, заканамернасцях яе стварэння, ператварэння, назапашвання, перадачы і выкарыстання.

інфарматы́ўны, -ая, -ае.

Насычаны інфармацыяй, які добра інфармуе.

|| наз. інфарматы́ўнасць, -і, ж.

інфарма́цыя, -і, ж.

1. Звесткі аб навакольным свеце і працэсах, якія ў ім працякаюць і ўспрымаюцца чалавекам або спецыяльнымі ўстройствамі (спец.).

Тэорыя інфармацыі.

2. Паведамленне аб становішчы спраў; навіны.

Газетная і.

Сродкі масавай інфармацыі.

|| прым. інфармацы́йны, -ая, -ае.

І. бюлетэнь.

інфекцы́йны, -ая, -ае.

1. гл. інфекцыя.

2. Прызначаны для заразных хворых.

Інфекцыйная бальніца.

інфе́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Заражэнне арганізма хваробатворнымі мікробамі.

Узбуджальнік інфекцыі.

|| прым. інфекцы́йны, -ая, -ае.

Інфекцыйнае захворванне.

інфініты́ў, -ты́ва, м.

У граматыцы: неазначальная форма дзеяслова.

|| прым. інфініты́ўны, -ая, -ае.

інфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Унесці (уносіць) інфекцыю, узбуджальнікаў інфекцыйных хвароб.

Арганізм інфіцыраваны.

|| наз. інфіцы́раванне, -я, н.