Verbum

інтэрнацыяналі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік інтэрнацыяналізму.

|| ж. інтэрнацыяналі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. інтэрнацыяналі́сцкі, -ая, -ае.

інтэрнацыяна́льны, -ая, -ае.

Тое, што і міжнародны (у 2 знач.).

Інтэрнацыянальныя зносіны.

Інтэрнацыянальныя сувязі.

|| наз. інтэрнацыяна́льнасць, -і, ж.

інтэрні́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак. (спец.).

1. каго-што. У міжнародным праве: пазбавіць (пазбаўляць) свабоды перамяшчэння і выхаду з тэрыторыі краіны (іншаземцаў, грамадзян або суднаў ваюючай краіны да заканчэння вайны), а таксама прымусова затрымаць (затрымліваць) войскі, якія ўступілі на тэрыторыю нейтральнай дзяржавы.

2. каго (што). Падвергнуць (падвяргаць) часоваму арышту, ізаляцыі.

|| наз. інтэрні́раванне, -я, н.

інтэрнэ́т, -у, м.

Сусветная камп’ютарная сетка, доступ да якой дае магчымасць карыстацца адзінай інфармацыйнай прасторай.

Шукаць інфармацыю ў інтэрнэце.

Падключыць і.

Бесправадны і.

Сайт у інтэрнэце.

інтэрнэ́т-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які адносіцца да сеткі інтэрнэт, звязаны з ёй, напр.: і.-аператар, і.-крама, і.-пратакол.

інтэрпрэтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Вытлумачыць (вытлумачваць), раскрыць (раскрываць) сэнс чаго-н.

|| наз. інтэрпрэта́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

інтэрпрэта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які інтэрпрэтуе што-н.

|| прым. інтэрпрэта́тарскі, -ая, -ае.

інфантылі́зм, -у, м.

1. Адсталасць у развіцці, якая харакгарызуецца захаваннем у дарослага фізічных або псіхічных рыс дзіцячага ўзросту (спец.).

2. Паводзіны дарослага, падобныя на паводзіны дзіцяці (кніжн.).

І. у паводзінах.

інфанты́льны, -ая, -ае.

1. Недаразвіты, які пакутуе на інфантылізм (у 1 знач.; спец.).

2. Падобны па манерах, светаўспрыманні да дзіцяці (кніжн.).

3. перан. Бестурботны, легкадумны.

І. тон.

|| наз. інфанты́льнасць, -і, ж.

інфа́ркт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Спыненне прытоку крыві ў выніку спазмаў артэрый, іх закупорвання, а таксама ачаг амярцвення сардэчнай мышцы, які ўзнікае пры гэтым.

|| прым. інфа́рктны, -ая, -ае.