элемента́рны прям., перен. элемента́рный;

~ная матэма́тыка — элемента́рная матема́тика;

~ныя ўмо́вы — элемента́рные усло́вия;

э. падыхо́д да спра́вы — элемента́рный подхо́д к де́лу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мезаклі́мат

(ад меза- + клімат)

мясцовы клімат, кліматычныя ўмовы, уласцівыя пэўнаму абмежаванаму раёну на зямной паверхні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэктанафі́зіка

(ад гр. tekton = будаўнічы + фізіка)

раздзел тэктонікі, які вывучае фізічныя ўмовы ўзнікнення тэктанічных дэфармацый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

этыяло́гія

(ад гр. aitia = прычына + -логія)

раздзел паталогіі, які вывучае прычыны і ўмовы ўзнікнення хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

sanitize, BrE -ise [ˈsænɪtaɪz] v. fml

1. derog. на дава́ць прысто́йнасць, рабі́ць больш прыма́льным;

They sanitized my report. Яны падправілі мой даклад.

2. паляпша́ць саніта́рныя ўмо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ула́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Станоўча вырашыцца, ажыццявіцца.

Справа ўладзілася.

2. Уладкавацца, асталявацца, стварыць неабходныя ўмовы для існавання; размясціцца, прыстроіцца.

У. на кватэры.

У. з харчаваннем.

3. Паступіць на работу, вучобу, службу і пад., заняць якое-н. месца, становішча (разм.).

У. на працу.

|| незак. ула́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. ула́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

металафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Навука, якая вывучае будову і ўласцівасці металаў і сплаваў, а таксама ўмовы тэрмадынамічнай раўнавагі і характар праходжання ў іх розных працэсаў (дыфузіі, фазавых ператварэнняў і г. д.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Erléichterung

f -, -en

1) аблягчэ́нне

éine ~ vermíssen — не адчува́ць палягчэ́ння [палёгкі]

2) pl ільго́тныя ўмо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

невыно́сны, ‑ая, ‑ае.

Які цяжка, немагчыма вынесці; нясцерпны. Невыносны сум. Невыносная гарачыня. □ Невыносны боль працінае плечы, тулава. «Беларусь». Фіскалам і даносчыкам стваралі такія невыносныя ўмовы жыцця, што яны мімаволі павінны былі пакідаць семінарыю. Сяргейчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́цца, жывецца; пр. жылося; безас. незак., каму, з прысл.

Разм. Ісці, складвацца (пра ўмовы жыцця). — Няхай Рыгор скажа, як нам далей жыцца будзе. Галавач. Цяпер Федзя не сумняваўся, што Галі жывецца вельмі цяжка. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)