Verbum

ключ⁴, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Верхні камень, якім заканчваецца арка, скляпенне.

|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.

згаво́рлівы, -ая, -ае.

Такі, з якім лёгка згаварыцца (у 2 знач.).

З. чалавек.

|| наз. згаво́рлівасць, -і, ж.

брас, -у, м.

Стыль спартыўнага плавання на грудзях, пры якім рукі і ногі рухаюцца сіметрычна пад вадой.

батэрфля́й, -ю, м.

Стыль спартыўнага плавання на грудзях, пры якім абедзве рукі адначасова выносяцца на паверхню вады.

уду́шша, -а, н.

Стан, пры якім спіраецца дыханне ў грудзях, не хапае паветра для дыхання.

Мучае ў.

умо́ўлены, -ая, -ае.

Такі, аб якім загадзя ўмовіліся, назначаны па ўгаворы.

Умоўленая сустрэча.

|| наз. умо́ўленасць, -і, ж.

цяжкапрахо́дны, -ая, -ае.

Такі, па якім або праз які цяжка прайсці.

Цяжкапраходнае балота.

|| наз. цяжкапрахо́днасць, -і, ж.

серпента́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Гадавальнік, у якім утрымліваюць ядавітых змей і забіраюць ад іх яд.

сімпо́зіум, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Нарада, канферэнцыя па якім-н. навуковым пытанні.

Міжнародны с. фізіёлагаў.