Verbum

вы́гараць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; зак. (разм.).

Станоўча вырашыцца, удацца.

Справа яго не выгарала.

|| незак. выгара́ць, -а́е.

бурунду́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Невялікі паласаты грызун, падобны на вавёрку, а таксама яго футра.

|| прым. бурундуко́вы, -ая, -ае.

ванітава́ць, -ту́е; безас., незак. (разм.).

Пра стан моташнасці, рвоты.

Мяне ванітавала.

Ванітуе ад яго слоў (перан.).

|| наз. ванітава́нне, -я, н.

бенефі́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

Спектакль у гонар або на карысць аднаго з яго ўдзельнікаў.

|| прым. бенефі́сны, -ая, -ае.

піетэ́т, -у, М -тэ́це, м. (кніжн.).

Глыбокая павага, пачцівыя адносіны да каго-, чаго-н.

Да яго ўсе адносіліся з піетэтам.

по́лька¹, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Танец у хуткім тэмпе з падскокамі, а таксама музыка да яго.

спі́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Старшыня парламента ці (у парламентах некаторых краін) яго ніжняй палаты.

|| прым. спі́керскі, -ая, -ае.

наасфе́ра, -ы, ж. (спец.).

Вышэйшая стадыя эвалюцыі біясферы, станаўленне якой звязана з развіццём грамадства і яго ўздзеяннем на прыродныя працэсы.

о́дум, -у, м. (разм.).

Стан разважання, засяроджанасці, паглыблення ў сябе, у свае думкі.

Іншы раз яго агортваў о. пра здзейсненае.

падкузьмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; зак., каго (што) (разм.).

Паставіць у няёмкае, цяжкае становішча, падвесці.

Яго падкузьміла нявопытнасць.