падбо́льшыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.
Абл. Зрабіць большым. У лямпе падбольшылі агонь, і праз акно можна было з двара бачыць, як стаяць каля стала і гаспадар, і госць. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узру́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак.
1. каго. Моцна ўсхваляваць, устрывожыць.
Гэта падзея ўзрушыла ўсіх.
2. што. Узрыхліць, узварушыць паверхню чаго-н. (разм.).
У. зямлю на градах.
Вецер узрушыў паверхню возера.
|| незак. узруша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і узру́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. узрушэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
sew
[soʊ]
v.t. sewed, sewn or sewed, sewing
шы́ць, прышыва́ць, сшыва́ць
to sew on a button — прышы́ць гу́зік
•
- sew on
- sew up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
перавы́рашыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.
Прыняць другое рашэнне. Перавырашыць пытанне. □ Атрад ехаў на адну з будоўляў, але недзе перавырашылі і накіравалі на лесараспрацоўкі, дзе нарыхтоўвалі драўніну на тую будоўлю. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыццё, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шыць (у 1, 3 знач.).
2. Тое, што шыюць ці сшытае. Тут жа сядзела і пані падлоўчая, таксама з шыццём у руках. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Вы́шыць, вы́шыты ’сплесці (скрынку з саломы)’ (драг., Выг. дыс.). Гл. шыць. У семантычных адносінах параўн. укр. пошива́ти ’крыць страху саломай’, польск. poszyć, чэш. poši(va)ti, серб.-харв. pòšiti ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перешива́ть несов.
1. (всё, многое) шыць;
2. (заново) перашыва́ць;
3. (обшивать заново досками и т. п.) абшыва́ць на́нава, абабіва́ць на́нава;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
*Ро́сшыўка, ро́сшэўка, росшэ́ўка ’расшыўка, прошва’ (Мат. Гом.; ТС, ПСл), рашэ́ўка ’тс’ (Мат. Гом.), ро́сшыўка ’прошва’ (навагр., ЖНС). Да расшыва́ць < раз‑/рас і шыць (гл.). Параўн. укр. розши́вка, рус. расши́вка ’расшыўка, расшыванне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спе́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.
1. каго. Загадаць або прымусіць спешыцца, злезці з коней. Спешыць коннікаў.
2. Тое, што і спешыцца. Грэбля была зусім блізка ад таго месца, дзе спешылі партызаны. Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стальма́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак.
Разм. Займацца рамяством стальмаха; рабіць калёсы, сані. А перад вялікаю вайною вольны быў [Гельскі] ад гэткіх спраў: пачаў рабіць дома — стальмашыў, а для зямлі — трымаў хлапчука-парабчука. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)