Валы́ніцца ’валэндацца, займацца, цягнуць час’ (КТС): «мне няма калі з табой валыніцца». Да валыніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пі́цяжка (пітяшка) ’стужка (у касе)’ (драг., Нар. лекс.). З першапачатковага підтяжка = падцяжка, да цягнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ну́дачка (ну́дычка) ’ягада касцянка’ (Бяльк.). Відаць, ад ну́дзіць ’выклікаць моташнасць, цягнуць на ваніты’; параўн. ну́днікі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рызі́на ж. разм. хім. Gúmmi m -s, - і -s;

вы́рабы з рызі́ны Gúmmiwaren pl;

◊

цягну́ць рызі́ну die Sáche in die Länge zíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

lótsen

vt

1) ве́сці (судна)

2) разм. (за)цягну́ць (каго-н. куды-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Прыця́жыч ’прыстасаванне для датыкання красён’ (ТС). Да прыцягнуць < цягнуць (гл.). Аб суфіксацыі гл. Сцяцко, Афікс. наз., 45.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бры́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.

1. Выказваць, адчуваць агіду да каго‑, чаго‑н. адмоўнага, брыдкага; гадзіцца. [Арлоўскі:] — Не даваць ніякага спуску парушальнікам! Цягнуць іх на сход, на суд грамадскі! І сарамаціць так, каб парушальнік брыдзіўся самога сябе за свой учынак! Паслядовіч.

2. Тое, што і брудзіцца.

3. Зал. да брыдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Луміць ’цягнуць, красці’ (Янк. БП). Відавочна, балтызм. Параўн. літ. glem̃žti ’ха́паць, хапа́ць’, ’жэрці’, lùmza ’гультай’ і lumtóti ’хапаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пацёгаць ’падаіць’ (астрав., Сцяшк. Сл.). Да польск. ciągać ’цягнуць, цягаць (за цыцкі каровы, казы)’ з выпадзеннем насавога элемента [η].

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wlec

незак. валачыць, валачы, цягнуць;

wlec nogi za sobą — ледзь валачы ногі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)